And the Third Angel farted....: ΜΟΥΒΙ ΡΗΒΙΟΥΖ ΞΑΝΑ ΜΑΝΑ

ΗΙΤΜΑΝ
του XAVIER GENS (2007)
----------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Καράφλας εκτελεστής που ανήκει σε μυστική οργάνωση (με προτίμηση στους καράφλες και τατού-barcode στο πίσω μέρος της γκλάβας) με φαινομενικές ικανότητες στο "κλάδο" του, μπλέκει με πράκτορες, δολοφονίες υψηλά υφισταμένων προσώπων και μια μουνάρα Ρωσίδα.
ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΕΙ ΑΡΧΙΔΙΑ: Σκατένια πλοκή. Φυσικά, το βάρος στο μπανγκ-μπανγκ και για τις σεναριακές ανατροπές που είναι τενεκεδένιες, ούτε στάλα σπέρμα. Απορώ πώς μπορούν κάθε φορά να παίρνουν βιντεοπαιχνιδάρες και να τις γαμάνε στο κώλο έτσι (γκουχ γκουχ, "Street Fighter the movie", γκουχ γκουχ- θα γίνει ειδικό αφιέρωμα σε αυτήν). Ο πρωταγωνιστής είναι μια μπάμια, και μη πείτε πως αυτό απαιτούσε ο ρόλος του, διότι ο πράκτορας 47 στη σειρά βιντεοπαίγνιων ήταν σκατόφατσα και έβγαζε κύρος, ο Timothy Olyphant είναι πολύ ομορφόπαιδο για το ρόλο και καλύτερα να έπαιζε σε διαφήμιση για αφρό ξυρίσματος. Να σου πω την αλήθεια, έχει περάσει πολλής καιρός από τότε που την είδα, και δεν θα τη ξαναβάλω στο άμεσο μέλλον για 2η προβολή, οπότε αυτά τα ολίγα από μένα. Και ομιχλώδη σίγουρα.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ: Olga Kurylenko. Από μουνί, ηθοποιάρα.
ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αρχίδια. Παίξε τα παιχνίδια.

*"Μη τολμήσεις να φύγεις από την αίθουσα στη μέση της ταινίας! ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ είπα!"

EL TOPO
του ALEJANDRO JODOROWSKY (τέλη δεκαετίας 60, δε θυμάμαι ακριβώς)
-----------------------------------------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Μαυροντυμένος φονιάς/φιλόσοφος της πιστόλας, στο ταξίδι και τις δοκιμασίες του για να βρει την θεία επιφώτηση, και στη συνέχεια να γίνει ηγέτης μιας κάστας εκδιωγμένων "φρικιών" που ζουν στα τρίσβαθα της γης
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ ΤΡΕΛΑ: Το "El Topo" είναι, όπως η πλειοψηφία των δημιουργιών του Jodorowksy, εμπειρία μετά από κατανάλωση ψυχοτρόπων, και όχι απλά "φιλμ". Το El Topo δεν είναι γουέστερν, και ας έχει πιστολίδια a-la man with no name Eastwood φάσης. Το El Topo δεν είναι θρησκευτική ταινία, παρόλο που μέσα του, αν το ξεψαχνίσεις, έχει ψήγματα σιδήρου από όλες τις θρησκείες. Το El Topo δεν είναι απλά μια ψυχεδελική ταινία, παρόλο που σε μαστουρώνει, σου μουδιάζει τις αισθήσεις και σε κάνει να βουτήξεις βαθιά, στα χρώματά του. Το El Topo είναι βίαιο, φιλοσοφημένο δίχως κανένα "ηθικό" όριο, αριστοτεχνικά δοσμένο μέσα από τα χέρια ενός εκ των πιο ιδιαίτερων δημιουργών της 7ης Τέχνης. Είναι γαμημένη Τέχνη, πώς να το κάνουμε τώρα δηλαδή; Ο ίδιος ο Jodorowsky σαν "μασάω τ'αρχίδια μου" πιστολάς που εκτοξεύει ατάκες που στέλνουν το θεατή σε φιλοσοφικές αναζητήσεις, μάλλον αξίζει να μνημονεύεται σαν μια από τις πιο εξαιρετικά δοσμένες, αληθοφανείς φιγούρες στην ιστορία του σινεμά. Και αυτή η ταινία, σίγουρα μια από τις πιο σημαντικές στην ίδια "ιστορία", μιας και, δρώντας υπογείως, επηρέασε κόσμο και κοσμάκη, από τον David Lynch και τον Hopper ως τον Peter Gabriel, τον Bob Dylan και τον Marilyn Manson.
ΨΙΛΟΓΚΡΙΝΙΑ: Δεν υπάρχει. Ούτε στάλα.
ΝΑ ΤΟ ΔΩ: Σφαίρα. Τρέχα.

*"Θάψε στην άμμο το πρώτο σου παιχνίδι και την εικόνα της μάνας σου. Έγινες άντρας πλέον"

CALIGULA
του Tinto Brass (1979)
-----------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Ο Καλιγούλας, το σκαρφάλωμα στην εξουσία, και οι ψωλές-βροχή.
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ/ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΕΙ ΑΡΧΙΔΙΑ: Ναι, όντως. Δεν μπορείς να έχεις ακριβώς άποψη για δαύτο. Εκτός κι αν είσαι από αυτούς που το αποκηρρύσεις σαν "τσόντα" και λήγει το θέμα εκεί, κλείνοντας την οθόνη. Διότι ακριβώς γι'αυτό πρόκειται: μια μεγάλη τσόντα με πινελιές σεναρίου, έχοντας μια κεντρική θεματική ενότητα. Έλα όμως που βρήκα τον σουρεαλισμό του (ναι, αυτόν που πάλι περιστρέφεται γύρω από γεννητικά όργανα) ενδιαφέρον- και τι να τις κάνεις τις σεναριακές ανατροπές, όταν ξαφνικά ένας από τους χαρακτήρες κοιτάει από μια τρύπα και μας σκάει πλάνο ένα πούστη να τη γλύφει σε έναν άλλο... σηκώνεται η τρίχα πιο πολύ και από το "Memento". Ο McDowell είναι πειστικός, δηλαδή οργιάζει εξαίσια. Ο Tinto Brass σκηνοθετεί ερωτικές ταινίες, γιατί να κάνει κάτι διαφορετικό εδώ; Βασικά, η φάση είναι απλή: πρόκειται για την πιο καλοπληρωμένη τσόντα που εχω δει μέχρι σήμερα. Εντυπωσιακή μέσα στις παρτούζες της. Ανούσια ίσως για τον ίδιο λόγο. Αν δε, ήμουνα και "σινεφίλ", θα προσπαθούσα να βρω αν τελικά δικαιολογείται και ο ρόλος της σαν κομμάτι του παζλ του "σινεμά". Και μάλλον όχι.
ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Πλάκα έχει.