ΜΟΥΒΗ ΡΗΒΙΟΥΖ ΞΑΝΑ

GRAN TORINO
του CLINT EASTWOOD (2008)
---------------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Ηλικιωμένος ζωντοχήρος, με "ουλές" από τον πόλεμο στο Βιετνάμ, συνεχώς τσαντισμένος με όλους, φρικάρει όταν μια οικογένεια από Χμονγκ μετακομίζει ακριβώς στο δίπλα σπίτι, στη συνέχεια τους γνωρίζει καλύτερα (και ιδιαίτερα τον μικρό γιο της οικογένειας, Τάου) και αναθεωρεί κάποιες απόψεις του, και στη συνέχεια τη ζωή του την ίδια.
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Είναι Clint Eastwood. Τα χέρια κάτω. Υπάρχει κάποιος που δε χύνει με τη θέα ενός συνεχώς στραβωμένου στη φάτσα γερο-Clint, να γρυλίζει σα παλιόσκυλο μέσα από το γαμημένο από τον καπνό λαρύγγι του, να πετάει συνεχώς ρατσιστικές/μειωτικές ατάκες ("κιτρινιάρηδες", "αράπηδες" κλπ) και να σπάει μούτρα και να κόβει κώλους, αρπάζοντας ενίοτε και καραμπίνα ή περίστροφα; Για τους πιο σφιγγοκώληδες, που δε τους φτάνει αυτός ο απλός λόγος για να τρέξουν ΤΩΡΑ να δουν τη ταινία, να πω ότι πρόκειται περί έπους, με ίσα ποσά "κωμικών στιγμών" και άφθαρτου, ειλικρινούς συναισθηματισμού, με ένα φινάλε που γονατίζει και τον απαιτητικότερο των θεατών και τον κάνει να γαμωσταυρίσει που η εν λόγω ταινία δεν ήταν καν υποψήφια για ένα από κείνα τα χρυσά πεόμορφα ανθωπάκια που μοιράζουν στη μεγάλη φωτεινή σάλα κάθε χρόνο.
ΨΙΛΟΓΚΡΙΝΙΑ: Ναι, θα μπορέσετε κι εσείς να μαντέψετε πώς θα κινηθεί η περισσότερη ταινία, σαν πλοκή. Στα παπάρια σας.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Τρέχα, λέμε.


*"Μπανγκ, μπανγκ, κι είσαι νεκρός, παλιοαράπη"


ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΠ'ΑΡΙΘΜΩΝ 1 (μέρη 1 και 2)
του JEAN-FRANCOIS RICHET (2008)
------------------------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Η ζωή του διαβόητου Jacques Mesrine μέσα από τα σημαντικότερα γεγονότα που τον έκαναν έναν από τους πιο μισητά κυνηγημένους από τα μπατσόνια κακοποιούς από το 60 μέχρι τέλη της δεκαετίας 70
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Παράκληση: πριν δείτε τη ταινία, διαβάστε την αυτοβιογραφία του, το φαινομενικά απίστευτο "Το ένστικτο του θανάτου", εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος. Εκτός του ότι θα πάθετε ένα πατατράκ διότι ο τύπος έγραφε με την καρδιά του και όχι με τα δάχτυλά του, θα'χετε και μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος. Όχι ότι ο Vincent Cassel δεν τα φέρνει πέρα άψογα στον κύριο ρόλο- ο τύπος έδωσε ρέστα και μου διέλυσε κάθε μαλακισμένη υποψία περί καρπουζιάς που είχα, αν θυμάστε οι "παλιοί", από πολύ παλαιότερο post σε αυτό το blog. Η ταινία έχει το παλαιομοδίτικο στήσιμο που όλοι γουστάρουμε, είναι γυρισμένη σα σκηνές/γεγονότα και όχι σαν κανονική αφήγηση, ο Cassel σπάει μύτες, δέρνει κόσμο, είναι ταυτόχρονα μπουνταλάς κωλόβλαχος και φιλόσοφος του δρόμου όπως ήταν και ο ίδιος ο Mesrine...κανένα πρόβλημα.
ΜΙΚΡΟΓΚΡΙΝΙΑ: Θα γούσταρα και την παιδική ζωή του Mesrine αποτυπωμένη στο φιλμ, μιας και στο βιβλίο είναι ποίηση σκέτη. Αλλά τότε θα χρειάζονταν 3 μέρη/DVD και όχι 2, οπότε λες, πάει στο διάλο.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι! Αλλά πιο πολύ, αξίζει να πεθάνεις, αν πρώτα έχεις διαβάσει το βιβλίο.


*O Cassel για το ρόλο, έφτιαξε μια καθ'όλα αξιέπαινη μπάκα. Ρησπέκτ.