+ 2 COMICS ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΣΕΚΑΡΕΤΕ

PREACHER
των GARTH ENNIS (σενάριο), STEVE DILLON (σχέδιο)
1995-2000
----------------------------------------------------------
Μαέστρος ο Ennis. Το ξέρω, το ξέρετε, ας κόψουμε τα τυπικά λοιπόν. Ό,τι βγάζει, το τσιμπάμε με κλειστά τα μάτια- και γουστάρουμε. Εδώ ακολουθούμε τις περιπέτειες του Jesse Custer, πρώην ιερέα σε εκκλησία αμερικανοβλαχοχωρίου, που μια μέρα του έσκασε σα καταπέλτης η υπερσυμπαντική οντότητα "Genesis" κατά τη διάρκεια ενός κηρύγματος- και από τότε η ζωή του έγινε μπουρδέλο. Παρέα με την πρώην-και-νυν γκόμενά του/πρώην πληρωμένο δολοφόνο/καυλωμένη με τα όπλα, Tulip O'Hare, και με τον Cassidy, πρώην ηρωινομανή βαμπίρ, τα βάζουν με πράκτορες θρησκευτικών οργανώσεων μεγάλης εμβέλειας, υπερτροφαντούς βλάχους-καννίβαλους, serial killers, τον "Άγιο των Δολοφόνων" (έναν πρακτικά αδύνατο να πεθάνει αιωνόβιο πιστολά) και με τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος και τη πούλεψε άτακτα φοβούμενος ουσιαστικά τη δύναμη του Custer-Genesis. Ο Ennis έχει την υπέροχη ικανότητα να ξεφτιλίζει τους χαρακτήρες του με τον χειρότερο, και συνήθως πιο επώδυνο τρόπο- είναι δε αυτή η extravaganza βίας που καταντάει χιουμορίστικη στο τέλος!

*"Αντιός, αδερφέ"

Όσο για τον Dillon, το σχέδιό του είναι υπεράνω κριτικής, καταφέρνοντας να αποδώσει εξαίσια όλες τις υπεράνω του μέτρου ανωμαλίες του μπαρμπα-Garth, και προσθέτοντας ακόμα ένα ληθαράκι στο οικοδόμημα της τρίτης διάστασης των χαρακτήρων. Συνολικά, το Preacher είναι ποτισμένο με όσο κυνισμό μπορεί να χωρέσει κάποιο έργο σχετικά με την θρησκεία, έχει τις επικές του στιγμές, είναι τίγκα στο βρωμοστύλιαρο σε αμερικάνικα μπαρ, πολύ ουίσκυ, το "υπερφυσικό" σαν σκαλοπάτι για ουσιαστικό στήσιμο της ιστορίας και όχι σαν μονόδρομος/αυτοσκοπός, και φυσικά, είναι πιο βίαιο και από ηλικιωμένο που κάθεται στο ίδιο παγκάκι με έναν νάνο (κλεμμένο αστείο Family Guy, σκοτώστε με), και πιο διεστραμμένο και από τον De Sade. Μύτες και σαγόνια σπάνε σαν κλαδάκια, ο Custer έχει την δύναμη να επιβάλλει τηλεπαθητικά τη βούλησή του στον οποιονδήποτε αλλά προτιμάει πάντα τα γροθομπουνίδια- ρησπέκτ. Ρησπέκτ. Ρησπέκτ.


*ΜΠΑΝΓΚ! Και άντε γεια!


THE CHRONICLES OF WORMWOOD
των GARTH ENNIS (σενάριο) και JACEN BURROWS (σχέδιο)
2006 (νομίζω)
-----------------------------------------------------------------
Νάτος πάλι ο Ennis. Ο τύπος είναι θεόθεος. Θρησκευτικής αποκαθήλωσις συνέχεια λοιπόν, με τον Danny Wormwood, γιο του διαβόλου, σε μια γενική σπαρίλα ολκής- δε τον νοιάζει η μοίρα του ανθρώπινου γένους, δε τον ενδιαφέρει η Αποκάλυψη, στ'αρχίδια του για τον Ουρανό και τη Κόλαση- είναι βολεμένος, με την δουλειά του σαν "Cable TV executive" και την γκόμενά του. Τα πίνει με μια από τις μετενσαρκώσεις του Ιησού στο κοντινό μπαρ, ενίοτε καυγαδίζει με τον "πατέρα" του, και γενικώς κοιτάει τις μέρες να περνάνε ανάμεσα στους θνητούς, παρέα με τον ομιλούντα λαγό του, Jimmy. Όλα βέβαια στη συνέχεια μπλέκονται, το (6 επεισοδίων) στόρυ αγγίζει κόκκινο στο γκοτεσκόμετρο, οι απεικονίσεις Κόλασης-Παραδείσου είναι εκπληκτικές, η μικρή διάρκεια της σειράς είναι ένα υπέρ, όλα δουλεύουν ρολόι. Παραπάνω από ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Όπως και οτιδήποτε από Ennis, που ακολουθούμε τυφλά. Χαχ.


*Κλισέ; Χα. Περιμένετε να δείτε πώς σχημάτισε στο μυαλό του τον Θεό, ο αθεόφοβος...