Εποικοδομητικές βραδιές στην αρένα

-Θα σε γαμήσω ρε μαλάκα!
-Θα μου κλάσεις τα αρχίδια...πουτάνα!

Μόλις ξυπνούσα από τον αλκοολολήθαργο, καθισμένος μαζί με το Λαρσαίο και έναν άλλο φίλο στο "metal bar" της περιοχής (το οποίο, σημειωτέον, γαμάει επειδή είναι σα ταβέρνα που παίζει heavy metal, συν ότι τα υποβρύχια τα αφήνει 2,50 ευρώ), και είδα απέναντί μου το Γιώργη να είναι σχεδόν face to face σε απόσταση μύγας με μια περίεργη, στουμπουλή τύπισσα, και να είναι έτοιμοι να δαγκάσουν ο ένας το κούτελο του άλλου.

-Γαμώ τη μάνα σου κωλομαλάκα, το σπίτι σου και το πατέρα σου!
-Να πας να γαμηθείς και συ και τα κωλο-Σκόπια σου, μουνοφασιστάκι!
-Ναι ρε αρχίδι, όλοι εδώ τριγύρω είμαστε φασίστες ρε, και θα σε σπάσουμε στα δύο!

Η αλήθεια είναι ότι, αν και δεν είχα καταλάβει γιατί είχε ξεκινήσει έτσι το show, το συγκεκριμένο μπαράκι βρώμαγε από φήμες, μουφιές ή όχι δε μπορείς να ξέρεις, ότι μάζευε αρκετούς εθνικόφρονες σημαιοκαθετήρες τα βράδια. Οι περισσότεροι, βέβαια, ήταν αγχωμένοι έφηβοι (ηλικιακά οι μισοί, στο μυαλό οι άλλοι), τους οποίους το σκηνικό "βουνά/χιόνια/black metal" τους μπέρδευε, τους μπέρδευε αφάνταστα, οπότε πχ αντί να γουστάρουνε μόνο τη μουσική του Virkenes, γουστάρουνε και τις ανεκδιήγητες πολιτικές του κοσμοθεωρίες. Οπότε, με το που ακούω τη παραπάνω απειλή, διασκέδασα μέσα μου αρκετά. Το τελευταίο πράμα που ήθελα, ήταν να μας ορμήσει μια λεγεώνα από καυλωμένους για δράση action-men με χέρια σηκωμένα (μόνο και μόνο για να σκάσουν στη μάπα σου μετά τον κλασσικό ρωμαϊκό χαιρετισμό), απ την άλλη, αν η τύπισσα δε μπλόφαρε, δε θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε τίποτα, άρα; Σηκώνω τη μπύρα μου πάνω και ρουφάω χαρούμενος δυο γερές, καθώς μες τη σούρα μου, μου έρχονταν στο μυαλό flashback ότι, είμαι σαν τον Edqard Norton στο "American History X" κομπλέ με τη σβάστιγκα στο βυζί, και με πατάνε στα πλεμόνια εκατοντάδες γυαλιστερές γαλότσες- αν είναι να πέσεις, άκουγα από γέρους στο χωριό πιτσιρικάς, πέσε και φχαριστήσου τη φάση μέχρι να σκάσεις στο πεζοδρόμιο. Αφάνταστο κέφι στο κεφάλι μου, οι φαντασιώσεις μου συνεχίζονταν, ενώ από δίπλα το ζευγάρι των λεκτικών πυγμάχων πήγαιναν για το τρίτο γύο, και ο φίλος από δεξιά μου παρατηρούσε σχεδόν αποσβολωμένος πώς θα συνεχιστεί. Η τύπισσα προσπάθησε για ένα άπερκατ στο μισό του αγώνα, με ένα "αντε ρε μαλάκα, άντε ρε μαλάκα, μεθύστακα, μαστούρι", ο Γιώργης το απέκρουσε και έκανε έφοδο για μια σειρά από ντιρέκτ, με "Πουτάνα, καριόλα, γαμιόλα, γούστο και καπέλο μου, άντε γαμήσου". Σε μια στιγμή η φάση αγρίεψε περισσότερο, οπότε τσαφ, όπως στα cartoon, το συννεφάκι με τις φαντασιώσεις πάνω από τη γκλάβα μου έσκασε απότομα, δυστυχώς η αλκοολοσούρα δηλητηριάστηκε με τις πρώτες σκέψεις λογικής, και σηκώθηκα όρθιος, προσπαθώντας να χωρίσω τον με από τη δε. Δε καταλάβαινα τίποτα ιδιαίτερα- κοντοστεκόμουνα, ψιθύριζα στο Γιώργη μεθυσμένος να δώσει πούλο στο θέμα και να την κάνουμε, μετά γύριζα στη τύπισσα και της έκανα νοήματα με τα χέρια να το βουλώσει ολίγον τι, ο φίλος/γκόμενός της από δίπλα μάλλον ήταν της ίδιας γνώμης με μένα και προσπαθούσε να κάνει το ίδιο, ο φίλος που ήταν μαζί είχε σηκωθεί επίσης. Δε θυμάμαι παρά μόνο ένα μεγάλο σούσουρο στη συνέχεια- λες και μαζευτήκαμε όλοι, μύγες, πάνω από μια κουράδα ελέφαντα- ο Γιώργης με αυτήνα, εγώ με τον φίλο στη μέση, τριγύρω πελάτες/γνωστές φάτσες να με ρωτάνε τι παίζει σκουντόντας, μερικοί να χώνονται επίσης, ο καταστηματάρχης να προσπαθεί να ηρεμήσει τα πράματα, ο Γιώργης να έχει φλιπάρει και να λέει "Πλήρωσε Ηλία να πάμε να φύγουμε", η τύπισσα να συνεχίζει να βρίζει, εγώ να προσπαθώ να συννενοηθώ με τον καταστηματάρχη, ο Γιώργος να βγαίνει όξω, η τύπισσα να τον ακολουθεί, να πάει να τον βρίσει ξανά, μόνο και μόνο για να δει σε κλάσματα δευτερολέπτου τη γροθιά του Γιώργη να της σκάσει στη μάπα, οπότε δίχως να κάνει τίποτε άλλο, να μπαίνει μέσα ζαλισμένη, ο φίλος να λέει στον γκόμενό της ότι η τύπισσα αξίζει ξύλο και ότι πολύ ευχαρίστως θα την τακτοποιούσε, ο γκόμενος να μας ακολουθεί έξω για να μας πει συγγνώμη, ο καταστηματάρχης στην ερώτηση του φίλου "τι σου χρωστάω για τις μπύρες μου;" να του λέει "τίποτα, πάρτους και φύγετε γρήγορα", ο γκόμενος να μας λέει "Κι εγώ στην ίδια φάση με σας είμαι, μπορώ να πω ότι με τα δεδομένα της Φλώρινας, θεωρούμαι αναρχικός", για να εισπράξει το πολύ σωστό απ τονΛαρσαίο, "Στα παπάρια μου, ούτε μεις είμαστε αναρχικοί, αλλά όπως σε σέβομαι εσένα και τη πόλη σου τόσα χρόνια, να με σεβαστείτε κι εσείς", πήραμε το πούλο, αρίμπα, αλόχα, γεια χαρά.

Σουρνόμαστε μέχρι το επόμενο μαγαζί, για να συνεχίσουμε και να κλείσουμε τη βραδιά με μπύρες, έχοντας μαλακώσει αρκετά και ξενερώσει ολίγον από όλα τα προηγούμενα (και τζογάραμε εδώ κεφάλι αξιώσεων, αξιέπαινο, με 2 μπουκάλια ουίσκυ πεθαμένα ακριβώς πριν στο σπίτι, και κάτι κεράσματα σε άλλο μαγαζί πριν πάμε στο μεταλοταβερνοκαπηλειό), συζητώντας μόνο για αυτό. Σχεδόν λυπάμαι που έγινα ολίγον τι σεξιστής και είπα ότι, "δε μπορώ να φανταστώ ότι χτυπάω γυναίκα, δε μεγάλωσα έτσι, σόρρυ", διότι ως γνωστόν, αν αποζητάμε ισότητα και αδερφότητα, δε μπορείς παρά να λιώσεις τη μάπα αυτού ή αυτηνής που σου τη μπαίνει άσχημα, δίχως να νοιαστείς αν της κρέμονται τσαπέλες ανάμεσα από τα ποδάρια. Τουλάχιστον τα σκηνικά πάνε στο διάλο, μακριά, ήπιαμε ό,τι μπύρες μπορούσαμε ήρεμα, και μετά τελειώσαμε με σνιτζελάρες με σκορδοστούπι σε πατσατσίδικο.

Απόδειξης ότι ήπιαμε καλά, σήμερα δεν υπάρχει παρά ένα απειροελάχιστο δείγμα πονοκέφαλου, καθώς και μια ολική νάρκωσης των μελών του σώματος, και μια ακαταμάχητη επιθυμία για χέσιμο-λύτρωση, την οποία και σκοπεύω να εκτονώσω αμέσως τώρα.

-Ηλίας