lucid

Το lucid dreaming με έχει γαμήσει. Τις τρεις τελευταίες μέρες δίνω μάχες για να μπορέσω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος, και να μην πετάγομαι σαν σούστα, λες και με πνίγουν, στη μέση του βραδιού, και να μη βλέπω ένα μάτσο εκτρώματα που ονειρεύεται ακόμα ο πούστης ο εγκέφαλος, μπροστά στη μάπα μου, σα θρησκευτική έκσταση.

Γι'αυτό και μόνο, ευχαριστώ τα ουίσκια μου.
Δίχως αυτά, δε νομίζω αυτή τη περίοδο να τη βγάλω καθαρή με το κρεβάτι μου.
Έχω να πιω τρεις μέρες, και χτες το βράδυ έβλεπα τον εαυτό μου στο τοίχο, τη σκιά μου δηλαδή, να της λείπει το κεφάλι και να κοπανιέται σα χταπόδι.

(και μετά, επιβλήθηκα στο κουφάρι μου, φαντάστηκα ότι γαμάω, και κατέληξε το όλο πράμα σε ένα ωραιότατο, full ζωντανό όνειρο, το οποίο παρ'ολίγον να με κάνει να χω ονείρωξη- με λίγο κόπο, όλα πληρώνουνε)

Δυο χορδές να με χαϊδεύουν σα δάχτυλα, γουστάρω. Τϊποτε παραπάνω. Το κεφάλι μου είναι reboot. Δε λειτουργεί. Το σώμα μου φαγουρίζει, ζητάει. Η διάθεσή μου κάνει τραμπολίνο. Η μόνη μου αλήθεια, είναι ότι θέλω να ζητάω. Να λάβω. Και να δώσω όπου γουστάρω. Χωρίς καμία υποχρέωση να νιώσω.
Και κοίτα πώς τα φερε ο πούστης ο καιρός, μανάρα μου. Δυο ματάκια να με κοιτάνε, εκεί που παλιά άλλα δύο αρνιούνταν, αλλά να αγαπάω, με διαφορετικό τρόπο, και τα δύο. Χμφ. Ξέτε τι αγαπάω γω πιο πολυ αυτό το καιρό;

το μελάνι μου
τη γενειάδα μου
τα πλήκτρα στο κωλουπολογιστή-καφετιέρα μου
και την απίθανη αυτή αίσθηση, ότι και αύριο μπορεί να είναι αργά για να κάνεις ό,τι πραγματικά θες να κάνεις,
οπότε σπας όλα σου τα κόκκαλα αν χρειαστεί,
αλλά το προσπαθείς από σήμερα, αυστηρώς.

χαχ.
Δεν ορκίζομαι ότι δε θα υπάρξει δεύτερο post απόψε, μετά από την αλκοολοέξοδό μου.
Αισθάνομαι ευλογημένος που καταπίνω αποφάσεις, όσο και αν τσούζουν.