Βαρέθηκα να ζω σε ένα μπουρδέλο.
Πεταμένα πράγματα παντού. Παντού.
Βρώμικα σώβρακα αριστερά,
χαρτιά και σακούλες δεξιά,
πακέτα τσιγάρα να φτιάνουν πύργο στη Βαβέλ.
Μύγες.
Γαμώ τη πίστη μου,
αυτές τις σιχαίνομαι.
Γέμισε το σπίτι.
ΓΕΜΙΣΕ το σπίτι.
Ξυπνάω κάθε πρωί με νεύρα,
αρπάζοντας στα τυφλά
(με τη τσίμπλα ακόμη στο μάτι)
ένα περιοδικό από το πάτωμα,
και οι πρώτες λέξεις της μέρας είναι,
"Γαμώ το μουνί που σας πέταγε,
το βρώμικο, το αρρωστιάρικο"
και αρχίζω και τις παίρνω στη κόλαση
μαζί μου, κάτω.
Προχτές την έπαιζα μπροστά από τον υπλογιστή,
και όπως την αφήνω λίγο για να αλλάξω βίντεο,
έρχεται μια μύγα και αράζει πάνω στο πουτσοκέφαλό μου.
Γαμώ τη πίστη μου.
Σήμερα όπως κοιμόμουνα, ξυπνάω από ένα "ζζζζζζ" κοντά στο κούτελο
και πετάγομαι και βλέπω δυο μύγες τη μία πάνω στην άλλη
γαμιόντουσαν πάνω στο κούτελό μου.
Γαμώ τη πίστη μου.
Καμιά 10αριά σκότωσα ψες.
Σήμερα, άλλες τόσες,
γιατί τα μουνάκια ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ κιόλας.
Σου λέει, "ζέστη εχει εδώ Μαρία, σκατά/φαγητό μπόλικο,
να μη ζήσουμε και το ρομάντζο μας; Να κάνουμε και παιδιά!"
Σου χω κακά νέα, Ισίδωρε:
θα σε γαμήσω.
Σήμερα γράφουμε ένα κωλομάθημα, πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι τις 4 θα αράξω με τον ψηλό και θα το κάνουμε μια επανάληψη τσάκα τσάκα. Μετά, θα πιω. Ω ναι. Και θα γίνει ωραία. Και θα γίνει όμορφα. Πρέπει μέχρι τις 11 το βράδυ να είμαι ήδη off και να ροχαλίζω σα ρινόκερος, διότι αύριο φεύγω για Πάτρα.
Ναι, Φλώρινα-Πάτρα.
Ξεκινάω στις 8 το πρωί, και φτάνω Πάτρα 9 το βράδυ.
Χμφ. Παρατάω τις συναισθηματικές/ποιητικές μαλακίες και ρωτάω,
όταν το κάνεις αυτό για μια γυναίκα,
την αγαπάς ή όχι;
Ή είναι η ιδεά μου;
Ή απλά θέλω τόσο, μα τόσο, να ξεφύγω από το μπουρδέλο/χοιροστάσιό μου;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
για τον πούτσο
Δημοσίευση σχολίου