"Λεγεών" φωνάζω εδώ και χρόνια την ανάγκη να γαμηθώ με χρυσοκόκκινα φλόκια από μπουκάλια. Είναι ωραίο να βγάζεις όνομα στις καύλες/πάθη/όπως-θες-πέστα σου. Το κάνεις να είναι λιγότερο επίπονο, όταν σε φαγουρίζει το σώμα και τρέμουν τα χέρια και σκέφτεσαι μόνο το πότε θα πάει 5 το μεσημέρι/απόγευμα για να ξεκινήσεις να ξαναμιλήσεις με τον Λεγεών.
"Δε σου λέω να μη πιεις. Να το κόψεις, δε σου λέω, ξέρω, δε γίνεται. Απλά, όχι κάθε μέρα"
Τρεις μέρες διορία έκανα.
Τι να σου πω τώρα, μανάρα μου;
κοιμήθηκες στο καναπέ, και μενα δε με νοιαζε, αλλά έγραφα
Υπόσχεση σου δωσα, και την κράτησα-
δεν έμπλεξα ουσίες.
Αλλά, παρακαλώ,
και μέχρι να φτάσει η ρημάδα η ώρα που θα το ξέρω,
άσε με να του χουφτώνω το κωλομέρι του Λεγεών του πούστη,
μέχρι να θυμώσει και να πάει να με πνίξει με τα ίδια του τα χέρια.
Το χω ξαναπεί, αλλά,
φουντάρω, Λεγεών;
φουντάρεις και συ με μένα.
Ωραίες μέρες,
υπέροχες μέρες,
έρχονται προς τη μάπα μου, σαϊτα.
Το θέμα είναι να τις δω
οταν πρέπει
και όχι όταν μπαγιατέψουν
και μου κολλάν στο δέρμα μου σα βδέλες.
Να'στε καλά όλοι
και συ κει κάτω στη κωλόπολη της Ελλάδας που τόσο σιχαίνομαι
αλλά να ξέρεις ότι και να μου πέσει το πουλί από αρρώστια αύριο,
πάλι θα'μαι από δίπλα να σε βοηθήσω όπως μπορώ.
Πάλι όβερ και άουτ, ο ίδιος από πριν, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
μα το θεό, η λέξη που μου βάζει από κάτω είναι sperm. περίμενε κιόλα να σου τη στείλω.
http://s751.photobucket.com/albums/xx160/psitouri/?action=view¤t=untitledh.jpg
3 μέρες είναι λίγο. στη μια βδομάδα είναι που αρχίζεις και το χάνεις, και μετά κάνεις υπομονή για να μην ξεσκίσεις τις σάρκες σου. δεν γίνεται για λίγο, πρέπει ή όλο ή τίποτα, λυπάμαι που στο λέω- μα θα το ξέρεις και εσύ.
εγώ δεν το βάζω στο στόμα μου το ρημάδι, πρώτον γιατί δεν μ' αρέσει και δεύτερον δεν μπορώ να πω εδώ φάτσα φόρα.
μα sperm ρε φίλε;
σπερμ, sperm, βεβαιως, γιατι οχι, ειμεθα ανοιχτομυαλοι ανθρωποι, εκκεντρικοι αλλωσθε να ουμ'
Δημοσίευση σχολίου