-----------------------------------------------------
Οι φίλοι μου σιχαίνονται το γκάζι. Μάλλον καλύτερα, ’’ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΓΚΑΖΙ’’. Εγώ όμως αρρωσταίνω όταν ακούω για γκάζι. Όχι γι’αυτό που είναι, αλλά γι’αυτό που προσπαθεί να γίνει αλλά ποτέ δεν θα γίνει. Αλλά και αν γινόταν, πάλι μια αποτυχημένη κοπιά θα ήταν. Δεν θα το παίξω ιστορία γιατί δεν γίνεται. Ούτε στο γκάζι πάω, ούτε ασχολούμαι με τον πρόωρο εμβολιασμό του τετάνου…
Έχουμε και λέμε λοιπόν…Δεν πάνε 3 χρόνια από τότε που σύσσωμη η ηγεσία της φυσιολογικής νεολαίας αντιλήφθηκε τον επαναπροσδιορισμό της λέξης διασκέδασης και στράφηκε προς το προσιτό- λόγω μετρό ένεκα- Γκάζι. Ορδές, καραβάνια, πλήθη εγκαταστάθηκαν γλάστρες(το σαν κάνει παρομοιώσεις όπως ξέρουμε) και… ’’πραγματική ζωή- διασκέδαση εγένετο’’. Ναι, ναι…Καλά καταλάβατε. Το αμερικάνικο κόνσεπτ ξανθών εκατομμυριούχων πόρνεων, χωρίς ρέντνεκς και νέρντς αλλά με απίστευτη διασκέδαση.
Το πρώην πια παζολινικό τοπίο όπου δέσποζε η σκουριά, το ξύλο, ο μπουχός που φαντάζει σαν ομίχλη του Κάρντιφ, οι απανταχού μολυσματικές ασθένειες, τα ερείπια και τα δίδυμα αδέρφια της ρικομέξ σε συνεργασία με αγνώστου προελεύσεως μουσουλμάνους μετανάστες έδωσε τα σκήπτρα αρχικά σε μια τετράγωνη πλατεία, με φωτισμό δανεικό από αξονικό τομογράφο και πράσινο όσο το περιβόλι μου στον τρίτο όροφο 35χρονης πολυκατοικίας. Οι γύρω δρόμοι που ένιωθαν το μισελέν, μόνο από αγροτικό χαμένου Λαμιώτης βαμβακοπαραγωγoύ, απέκτησαν μια δαιδαλώδη μορφή, όπου σε συνδυασμό με τις γραμμές του τραίνου, θα ανάγκαζαν τον κάτοχο του νόμπελ συγκοινωνιολογίας να ξεράσει ίλιγγο στην όψη τους. Ταυτόχρονα όμως άρχισε και η εκ των έσω μεταμόρφωση. Αποθήκες που το χημείο του κράτος θα έκανε πάρτι, με την προσθήκη μερικών σιδερικών- σκαλωσιών μίνιμαλ αρτιότητας, μετατράπηκαν στα πιο χοτ σποτ. Τα εστιατόρια κότσαραν μια βαρκελωνοαμστερνταμοειδή επιγραφή, οι κωλονακιότικες καφετέριες επαναβαπτίστηκαν αλτέρνατιβ, ενώ τα μπαράκια για τους πιο τσιλ αουτ- δαπίτες αρκέστηκαν σε βερολινοινταστριαλό σκηνικό. Λογικό από τη στιγμή ο κλασσικός ο μαλάκας ο έλληνας ο φοιτητής ο αριστερός ψαρώνει, όπως ψαρώναμε με τις ανατριχίλες 12 η ώρα το μεσημέρι τα Σάββατα του 96’.
Τώρα όσον αφορά τη μουσική, υπάρχει ποικιλομορφία, όπως στη φύση. Ή έστω κάπως έτσι. Μόνο INDIE. Ναι…Ναι… Υπάρχουν και άλλα ήδη που ακούς αν ψάξεις αλλά στ’ αρχίδια μου. Εγώ γράφω- Εγώ κράζω. Κλαψομούνιασμα, δημιουργία προβλημάτων από το πουθενά, ματαιοδοξία και βλέπουμε. Ο μπάσταρδος αδερφός της Grunge με πατέρα τον μονίμως συνοφρυωμένο Μαρκ Γουολμπεργ, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει έναν ημιαποτυχημένο αυτόχειρα που έκλεψε τη μπλούζα του Φρέντυ Κρούγκερ ελέω μόδας( καταλαβαίνετε αϊ μπιλιβ…). Και όμως αυτό το κλαμένο μουνί βρήκε χώρο να αναπτυχθεί, να γίνει αρεστό και να πεταρίσει πολλές αθώες αντρικές καρδούλες, από τρυφερά αγόρια που ’’μουσικά ψάχνονται’’.
Τώρα πάλι σχετικά με τον κόσμο, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με τη μουσική. Σκάνε φλώροι, γελοίοι, φραγκάτοι, γενικά γκόμενοι και γκόμενες με την πλήρη νεοελληνική ερμηνεία, όμως η βάση- το πύον από την κύστη είναι οι ψευτοκουλτουριάρηδες. Οι απανταχού γαμημένοι ψευτοκουλτουριάρηδες βρήκαν στο Γκάζι την Ίντεν τους. Εκεί που η τέχνη(ασχολίαστο- ή έλεος) του τύπου με IQ 85- (Όσο ο homo erectus βλέποντας το κανάλι 5 στις ελληνικές τηλεοράσεις ή διαβάζοντας εφημερίδα)- γουόρχολ συναντά τη μουτζαλιά του Γιωργάκη από το 5o Νίκαια, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της ποπ αρτ, εκεί η σιχαμένη σαδομαζοχιστική ιντάστριαλ φρομ μπερλίν τρακάρει στο φανάρι με λεσβιομέγαιρες ή βαρετοερωτόκριτους της ελληνικής έντεχνης διανόησης, εκεί που τα φοιτητικά κόμματα εξ αριστερών φαντάζουν για τους μέσα ως βασικά παραρτήματα άρνησης και αποστασίας, εκεί ακριβώς αρθρώνεται μια συζήτηση νέων στο Γκάζι.
Τοποθεσία, μουσική, χώροι, κόσμος, προς το παρόν αρκούν.
Δεν συνεχίζω άλλο τώρα. Κάποια άλλη στιγμή σίγουρα. Ίσως και σύντομα.
Για ομοφυλόφιλους- ομοφοβικούς και λοιπές κοινωνικές ομάδες θα αφήσω προς το παρόν την Τένια να κάνει τη δουλειά της.
Λυπάμαι για τους μαλάκες αυτούς, αλλά δεν ντρέπομαι να χολιάζω, γιατί όπως λέει και το blog ’’τα ναυτάκια που γαμούσανε…’’ θα συμπλήρωνα ’’…σήμερα το παίζουν χιπστερς καπεταναίοι’’.
Θα γυρίσει ο τροχός όμως…
Θα επανέλθει η ματαιότητά σας
Θα ζητήσετε διαφορετικότητα
Θα εμφανιστεί η μιζέρια που κρύβεται καλά από τον ’’ξέφρενο τρόπο ζωής σας’’ και τότε να εύχεστε η μόδα να μην επιτάσσει αγγούρια και καρότα στον κώλο…Ούτε το καινούριο σημείο να’ ναι η πλατεία Βικτωρίας, που ψώνισε ο Νικόλας το γεωργιανό…
Για σας το λέω…ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ
Ψευτοπανσπερμία και στα μούτρα σας…
Υπομονή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου