Περί κριτικής

- Κανένας από τους ανθρώπους στον κόσμο που ζούμε δεν είναι κομπάρσος.
Είναι όλοι πρωταγωνιστές στη δική τους ιστορία
Κινήσου, μίλα, κάνε ότι θες
Ποτέ μην αφήσεις όμως αυτόν που σε αγκαλιάζει


- Όλα είναι πιο περίπλοκα απ ’ότι εσύ πιστεύεις.
Βλέπετε μόνο το ένα δέκατο της αλήθειας
Κάθε επιλογή που κάνετε, έχει άπειρες προεκτάσεις
Μπορείτε να καταστρέψετε τη ζωή σας με κάθε σας επιλογή
Ίσως να μη μάθετε για 20 χρόνια…
…Κι ίσως ποτέ μα ποτέ, να μην καταφέρετε να εντοπίσετε την αρχική σας επιλογή
Κι έχετε μόνο μια ευκαιρία να το μάθετε…
Κάπου, Κάποτε, Τυχαία
Απλά προσπαθήστε να κατανοήσετε γιατί υπάρχει το διαζύγιο.
Και λένε ότι δεν υπάρχει μοίρα, αλλά υπάρχει, Αυτή που εσείς δημιουργείτε.
Και ενώ το δεδικασμένο του κόσμου υφίσταται ΕΔΩ, αγέρωχο, ατελείωτο, μοναδικό…
…εσείς είστε μόνο εδώ για κλάσματα του δευτερολέπτου
Και τον περισσότερο χρόνο σας τον περάσατε νεκροί…
αγέννητοι ακόμα…τρεφόμενοι από τρίτον…
πνιγμένοι σε νερά…με δεσμά σας την προέκταση
κάποιου…Τυχαία…όσο η παρουσία σας
Αλλά ενώ είστε ζωντανοί, περιμένετε μάταια…
Χάνονται χρόνια για ένα τηλεφώνημα, ένα γράμμα, ένα βλέμμα από κάποιον ή από κάτι για να είστε καλά…
Ποτέ δεν έρχεται αυτό που περιμένετε
Αν φαίνεται ότι έρχεται, δεν είναι αληθινό…
ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ…
Πιέζετε το υποσυνείδητο να σας τρέψει με ένα όνειρο…
μια εικόνα…
ΑΣΚΟΠΑ…
Όποτε περνάτε το χρόνο σας σε μια ασαφή θλίψη…
ή μια ασαφέστερη ελπίδα ότι κάτι καλό θα έρθει
Κάτι που σας κάνει να νιώσετε συνδεδεμένοι…
ΑΝΕΠΝΕΕ…
Κάτι που θα σας κάνει να νιώσετε ολοκληρωμένοι…
ΟΥΣΙΑ…
Κάτι που θα σας κάνει να νιώσετε δέσιμο…


- Κι η αλήθεια είναι ότι νιώθω τόσο θυμωμένος
Κι η αλήθεια είναι ότι νιώθω τόσο γαμημένα λυπημένος
Κι η αλήθεια είναι ότι νιώθω πόνο τόσο καιρό…
…μα προσποιούμαι. Και προσποιούμαι γιατί από αυτό ζω. Έχω ανάγκη από κοινωνικότητα για να…
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ
Ίσως κανείς δεν χρειάζεται την ακοή για να ακούει τη δυστυχία του άλλου.
Οι αισθήσεις έχουν μάθει να αναπαράγουν και να ενστερνίζονται την προσωπική δυστυχία
ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΟΛΟΙ
- ΑΜΗΝ
- «ΑΜΕΝ»


***
Σε μια ταινία δραματικής φύσης που αρέσκονται γυναίκες σε κλιμακτήριο, φοιτητές ψαγμένων ΙΕΚ, τύποι με μπλουζάκια ’’Κακό II- ήμουν και γω ζόμπι’’ ή το Θεό Όλντμαν από τον Θεό Λεμπόφσκ, οι κριτικές είναι κλισαρισμένες σαν ταινία του Wes Craven. «Παρέκκλιση, αντισυμβατικότητα, ασυναρτησία του υποσυνείδητου, αριστοτελικό, αποστασία, κ.λπ.». ΣΤ’ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ
Όλη η ταινία για τον καθένα περικλείεται μέσα σε ένα δίλεπτο. ΣΤΗ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΣΚΗΝΗ
Εκεί που θα πάρεις τη θέση του ηθοποιού και θα παπαγαλίσεις μίσος, οργή, απόγνωση προς ακαθόριστο στόχο. Το’ χεις ανάγκη. Βάζοντας τη δικιά σου τζούρα από Winston - Διαφορετικά δες Γκιωνάκη- . Δεν χρειάζεται ζουμιά και τυμπανοκρουσίες για να δέσει το γλυκό. Ο τόνος είναι προσωπικός και δεν έχει σημασία για μένα. Άσ’ τον Νίτσε να αναλύει το πλάτος των λαβών και το μήκος των καρωτίδων. Μην ερμηνεύεις τα πάντα. Εμένα μου αρκεί να κράζω, να γράφω ή και τα δύο μαζί.
ΡΗΧΟΣ

-Βασίλης