Διήγημα 3

Λοιπόν μωρό μου, κοίτα πώς έχουν τα πράγματα.

Πιστεύω ότι στα μπαρ εκτός απότην κατανομή θέσεων (παράδειγμα Κώστα εσύ θα δουλεύεις μπαρ, εσύ Μαρία που είσαι μουνάρα θα δουλέψεις στο service), πρέπει να γίνεται και κατανομή των ωρών που το κάθε άτομο θα προσφέρει τις υπηρεσίες του πάντα (και το τονίζω αυτό) ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του.

Εγώ, μωρό μου, δε το'χω το βραδινό, δε μπορώ να δουλεύω βράδυ, κάθε φορά τα κάνω πουτάνα (μπορεί η πουτάνα να δουλέψει μεσημέρι;). Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ανταπεξέλθουν, γουστάρουν ρε παιδί μου, είναι στο αίμα τους, είναι στο χαρακτήρα τους. Προτιμώ τα βράδια να αράζω και να μη σκέφτομαι να κλείσω το ταμείο, να γεμίσω τα ψυγεία και πάνω απ'όλα, μωρό μου, να κάθομαι παρέα με τόσα μπουκάλια whiskey πίσω μου και να μη μπορώ να τα δοκιμάσω γιατί θα πρέπει να μετρήσω τα φράγκα του αφεντικού μου.

Γι'αυτό σου λέω αγάπη μου, δεν είναι για μένα τα βράδια. Βάλε κανένα βλάκα που δε πίνει και ψάχνει για γνωριμίες και την προβολή μέσω του bar. Εγώ προτιμώ τη γωνίτσα με μια φιάλη αγκαλιά, άντε και κανένα κόκκαλο. Αν μου το πετάξεις, βλάκα, τσιγγούνη. Κομπλεξικέ.

-Γιώργος