ΑΥΤΟ. Και το άλλο. ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ. Ή σκατά.

Να σου πω κιόλας;
Σκατά όλα.
Θεμέλια από χρόνια,
κοιτάς, βλέπεις,
ότι είναι λάσπη και σκατά.
Για οτιδήποτε.
Για οικειότητα.
Για "αγάπη".
Για συνήθεια,
ω θεοί,
συνήθεια,
γρανάζια εν κινήσει.

Τα χείλια μου πονάνε.
Τα έχω σκίσει εδώ και μέρες,
και όταν καταπίνω ουίσκια,
δηλαδή, μαζί με όλους τους φίλους φυσικά,
κάθε μέρα,
πονάνε,
πονάνε σα πούστηδες.
Πονάει το είναι μου.

Και τα χέρια τρέμουν.
Και τα χείλια πονάνε.
Και το λαρύγγι στεγνώνει κάθε πρωί
και απειλεί με θάνατο,
και οι αιμορροϊδες απειλούν επίσης,
και όλα.
Όλα.
Ό,τι φανταστείτε.
Για σας, πριν από σας.
Ό,τι γουστάρετε.
Και με ό,τι υλικό προς βρώσιν.
Και με ό,τι μαλακία θέλετε.
Και γάμησέ μας, Θανάση.

Χαράλαμπε, σε έβγαλα ψεύτη.
Πες ό,τι θες να ακούσω,
πες ό,τι δε θες να ακούσω,
αλλά τα ίδια θα γίνονται.
Γιατί,
ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ.
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΑΛΛΟ, ΕΙΣΤΕ ΨΕΥΤΕΣ.
ΤΕΡΜΑ.
ΕΙΤΕ ΕΙΣΤΕ 56 ΚΑΙ ΖΗΣΑΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ,
ΕΙΤΕ ΕΙΣΤΕ 25-30 ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΜΕΣ ΤΗΝ ΞΙΠΑΣΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
(ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΕΣ, ΗΛΙΘΙΟΙ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ
ΕΠΕΙΣΕ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΧΕ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΣΩΝ ΕΙΧΑ)
Γεννηθήκαμε μόνοι μας.
Από ένα μουνί ο καθένας.
από κάποια υγρά ο καθένας.
Ήρθαμε δω, στη κωλοτρυπίδα του σύμπαντος,
και μεγαλώνουμε για να πεθάνουμε μόνοι μας.

Γκόμενες;
Γκόμενοι;
Αγαπητικιές;
Αγαπητικιοί;
"Έρωτες";
Χα.
Μα το Θεό.
Χα.
Τα βλέφαρα είναι η μόνη αλήθεια.
Ο έρωτας για τη πλάση είναι το μόνο αγαθό.
Θέσεις; "Πρέπει"; "Φίλοι"; Αρχίδια.
Σέβεσαι. Αγαπάς. Λες ότι αγαπάς. Κάνεις. Ως εκεί.
Από κει και πέρα:
ΖΑΡΩΝΕΙΣ.
ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ.
ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟ.
Τέρμα.
Σκοτάδι.
Το τίποτα.
Μόνος σου.
Μόνη σου.
Ως εκεί.

Εγώ, αυτό το φοβάμαι.
Αλλά έτσι καταλήγω.
Μακάρι,
να ψοφήσω αύριο,
μαζί με φίλους πολλούς, στον ίδιο τάφο,
και να είναι όλοι οι άλλοι ευχαριστημένοι.
Αλλά ως εκεί.
Ως εκεί.
Αρκεί να ξαναγεννηθώ,
γαμώ τον Ουροβόρο και τα βίτσια να δαγκάει την ουρά του,
αρκεί να ξαναβγώ στην κωλοτρυπίδα αυτή.
Αν όχι;
Χάλια μαύρα.
Αλλά θα το ξεπεράσουμε κι αυτό.
Σκοτάδι, σκουλήκια, χώμα- τι άλλο θες;
Τίποτα. Ησυχία.
Ησυχιιιιιιια. Κιουλ, μαν.

Όλα αυτά, για μιαν απόφαση.
Και άντε και γαμήσου, Ηλία.
Και άντε και γαμήσου Γιώργη, και Βασίλη,
και όποιος άλλος γράφει. Και ίσως γράψει.
Και ίσως ποτέ δε θα γράψει.
Ο καριόλης.

Ο καριόλης.