Ορίστε μας

Ωραία.
Θα πείτε:
άλλο ένα post μαλακισμένο, μεθυσμένο.
Και καλά θα κάνετε.

Απλά,
να προσθέσω,
ουίσκια.
σφηνάκια.
μπύρες.
και όλα τα ενδιάμεσα, δε τα θυμάμαι.
απλά, όμορφα.

Καμία βαρυσήμαντη κουβέντα
για θανάτους και τέτοια.
Απλά.

Ο παιδεραστής δίπλα μας.
Να τρώμε κρέας
και αυτός να διαβάζει παραμύθια
στο μαστουρωμένο νήπιο.
Και μεις, τύφλα
να κάνουμε τι;

Ο έκφυλος στο μπάνιο
πάω και περιμένει
και μέσα είναι άλλος
και του λέω,
"Μαλάκα, ΙΚΑ γίναμε"
και γελάμε.
Και βγαίνει ο άλλος
και γίνεται μερεμέτι λεκτικό
χωρίς εμένα
και πάει ο άλλος
και ρίχνει πούτσα
στη λεκάνη
και αναμένω

Και το άλλο.
Μιαν απόφαση σημαντική.
Αλλά
Ακόμα πίνω.
Και δε ξέρω τι παίζει.
Έπαιρνα τηλέφωνα
αλλά ήτανε κλειστά.
Αν θέλουνε να μάθουνε για φροντηστήρια
ας περιμένουν- βαρέθηκα.
Αλλά ας μείνουμε φίλοι.

ως τότε.
Κλειτορίδες σε σειρά στα μπαρ.
Να στρίβουνε τσιγάρα για τη πάρτη μου
(και ας μη τις ξέρω)
και να χειροκροτώ.

Και μετά;
Μανάρα μου.
Πήρα μιαν απόφαση.
Να αναπνέω ελεύθερα.
Το κάνω.
Μη το στερήσεις.
Ούτε από μένα.
Ούτε από κανέναν.
Σε αντ'ιθετη περίπτωση,
θα σφάξω μάνες.
θα σφάξω ορφανά.
Ας τα τραγανίσω με τη μασέλα μου
ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
απλά,

ας ζήσω.
με τους άλλους παρέα.
Μακάρι.