ΜΟΥΒΗ ΡΗΒΙΟΥΖ ΞΑΝΑ ΜΑΝΑ

ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
ΤΟΥ SIMON BROSS (2007)
-----------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Μια καλόγρια που λυσσάει στη πείνα για να εισακουσθούν οι προσευχές της στο Θεό και να σταματήσει να βρέχει σα πούστης, μια οικογένεια με μια ζουρλαμένη ανορεξικιά μάνα που καταπιέζει το παχουλό αλλά υγιές κορίτσι της και έναν πατέρα που του στρίβει από το κλίμα στο σπίτι και γαμάει μια μουσχάρα, συνδιάζοντας σεξ και φαγητό.
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Είναι ταινιά υπολογισμένη στην εντέλεια και με όμορφο στήσιμο. Δε νιώθεις να βαριέσαι σε κανένα σημείο, επειδή ακριβώς ο σκηνοθέτης μένει πιστός στο concept με το φαγητό από το πρώτο δεύτερο. Ωραία και η σκηνή με το όραμα της καλόγριας με τον Ιησού που περπατάει σε φάση "Γειααααα, τι λέει;" πάνω στο νερό. Καλές ερμηνείες, over the top σε σημεία καταστάσεις που ικανοποιούν τόσο τον μελετητή γεγονότων, όσο και την κατίνα μέσα μας.
ΨΙΛΟΓΚΡΙΝΙΑ: Ίσως περίμενα να οδηγήσει κάπου πιο συγκεκριμένα τον θεατή. Απ την άλλη, το όλο ειρωνία φινάλε με την παύση της βροχής, μόνο και μόνο για να σκάσει στα μούτρα της καλόγριας νέο κύμμα κακοκαιρίας μετά τον παρ'ολίγον θάνατό της από έλλειψη τροφής, ανταμοίβει ανοιχτότσεπα. Οι σκηνές επίσης με το σεξ του αρχιτέκτονα οικογενειάρχη με την χοντρή, τίγκα στα φαγιά, είναι σα να πήρε κάποιος το "9+1/2 Βδομάδες" και να του γάμησε τη μάνα. Σιχαμένο σα πίνακας του Botero. Και δεν γουστάρω τον μαλάκα τον Botero.
ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Δέστηνα, ωραία πράματα.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Του Κώλου τα εννιάμερα.


*Καούρες.


ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ (2009)
-----------------------------
ΤΟ ΣΤΟΡΥ: Οι περιπέτειες του συνονόματου λαθρομετανάστη μέχρι να φτάσει στο Παρίσι.
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Ο Γαβράς στήνει παραμύθι. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και ψυχαγωγεί τόσο, όσο και ίσως προβληματίζει το κοινό του, με το να βάλει τον θεατή να δεχτεί εξ'αρχής τις διαβολικές συμπτώσεις και την κωλοφαρδία του πρωταγωνιστή του, μέσω της οποίας γλιτώνει σε όλη την ταινία απ'το οτιδήποτε. Έξυπνο το ότι δεν έχουμε να κάνουμε με απόπειρα διδακτισμού, ούτε με δακρύβρεχτα μελό του στυλ "μάνα πάω στα καράβια". Φέρνει στο μυαλό σφήνες από έπος Manara, δίχως τον ασυγκράτητο σουρεαλισμό ενός Τζιουζέπε Μπέργκμαν (σαφώς), επίσης, πράγμα σε κάθε περίπτωση ομορφότατο.
ΨΙΛΟΓΚΡΙΝΙΑ: Για τον θεατή που δε μπορεί να δεχτεί την εσκεμμένα αισιόδοξη και ανέμελη ματιά του Γαβρά επί του θέματος (που μόνο ανέμελη δεν είναι στη βάση της), θα σφίξουν κωλομέρια. Ίσως είναι εκνευριστικό το πώς όλες οι γυναίκες στη ταινία θέλουν να πηδήξουν τον πρωταγωνιστή, αλλά από την άλλη, Ηλία τον λένε, είναι η μυστική μαγεία του ονόματος, οπότε μόκο όλοι. Άντε ορίστε μας.
ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Γιούργια. Και δεν χρειάζεται καν να είσαι... "σινεφίλ" (οχοχοχοχο) για να την εκτιμήσεις.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Ο πιο κωλόφαρδος μετανάστης δυτικά του παραδείσου


*Τι; Να τον μαγκώσανε για απέλαση, λέτε; Χα. Ναι καλά.