KNUCKLE BASH: ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ

*Η χαρά του Ενρίκε από το "Μπλε Στρείδι"

Λατρεύω τα beat em' up. Όσο παλιότερα, τόσο καλύτερα. Διάολε, πάω στοίχημα ότι δεν υπάρχει κανένας που να ΜΗΝ γουστάρει να βλέπει ανθρωπάκια τίγκα στα πιξέλια, να τρέχουνε από οθόνη σε οθόνη σπάζοντας μούτρα. Έχω παίξει και τερματίσει, και γω δε θυμάμαι πόσα- αλλά κανένα, μα κανένα, δεν είχε την ίδια δυναμική με το Knuckle Bash. Και δεν ομιλώ περί "δυναμικής" ως προς τη ροή του παιχνιδιού ή το gameplay, αλλά ως προς το ότι απλά, είναι τόσο, μα τόσο gay, που σε αφήνει άφωνο.

1993: Η Toaplan (βλέπε Snow Bros και άλλα ωραία) απελευθερώνει το μυστικό της όπλο στο ευρύτερο κοινό. Μπορώ να τους φανταστώ, να τρίβουν τα χέρια τους γελώντας σατανικά, με την πρώτη κόπια του Knuckle Bash να λάμπει σαρδόνια στο σκοτεινό θάλαμο. Το παιχνίδι είναι ψιλομούφα- σκατά χειρισμός, κίνηση ελαττωματική, βαρετό "σενάριο". Ποιος χέστηκε; Κοιτάχτε, και κρίνετε μόνοι σας.


*Από αριστερά προς τα δεξιά: Μια σεξουαλική φαντασίωση ομοφυλόφιλων, ακόμα μια σεξουαλική φαντασίσωη ομοφυλόφιλων, ένας ομοφυλόφιλος σπορτίφ και ένας ομοφυλόφιλος δόγκας


*Μπουνίδια σε lounge μεγαλομάγαζο με χρυσά παλούκια για pole dancing και για αντίπαλος, ένας παρδαλός πανκ.


*Επαναπροσδιοριζμός του όρου "boss": Ένας νταβραντισμένος λιμενεργάτης και ένας muy-thai (η όπως γράφεται) μελαμψός.


*"Σιγά μωρή τζασλή! Το σαγόνι μου!"


*Η ατμόσφαιρα μυρίζει όργια- ο κόκκινος τυπάς δεξιά ήδη τον παίζει προβληματισμένα


*Ασχολίαστο. Προσοχή απλά στον τύπο με τη κουστουμιά στο βάθος, και τους τυπάδες πίσω από τα κάγκελα.


*Είναι, ή δεν είναι, οι πιο gay παλαιστές που έχετε δει ποτέ, σε παιχνίδι;


*Το φινάλε: "Τα παιδιά μπορούν ξανά να ονειρευτούν και να θελήσουν να γίνουν ήρωες-παλαιστές". Μετάφραση: "Πάμε μπουρδελότσαρκα στα πουστόμπαρα για να ψαρώσουμε πιτσιρικάδες και να μας πετάξουν/τους πετάξουμε τα μάτια όξω"