Σημειώσεις απ' τη Μέση Πολιτεία 8

Ένα κατούρημα το βράδυ, στη Μέση Πολιτεία, ίσως πληρώσει πιο πολλά
απ' ό,τι θα πλήρωνε κανονικά.
Γερασμένη παράγκα, με στρώμα από τσουκνίδες και σκατά στο πάτωμα,
και το σκοτάδι να φωτίζει απ' τους κιτρινωπούς πίδακες
και τα κουνούπια ακόμα φαντάζονται
ότι πετάνε στα αστέρια ανάμεσα
αποφεύγοντας να με τσιμπήσουν
τη στιγμή που είμαι πιο ευάλωτος από ποτέ,
στο κατούρημα.

Κόσμος. Ησυχία στο ποτάμι, στην Οδό Ονείρων,
της πουτάνας στο κέντρο, στο Πεζόδρομο,
ανοίξανε δεξαμενές και πετάνε μέσα ανήλικα
να τους φάνε τα μεδούλια οι κροταλίες, αργά και υπομονετικά,
και οι ενήλικες διοργανώνουν όργια,
ντυμένοι με μάσκες χυδαίες, κακές απομιμήσεις
των τριών προσώπων της Θεάς Γης, ((βοήθειά μας)),
και τεκνοποιούν ξανά και ξανά
και ο κύκλος δε κλείνει ποτέ.
Αυτοανακυκλωνόμενος, σεξουαλικά ανεξέλεγκτος Μολώχ
-πολύ ωραία.

Διπλά είδωλα, το μπαρ βρωμάει πουστιά και πουτανιά,
παρόλο που είναι το ίδιο,
βαρετό, δίχως εκπλήξεις
ξύλινο τσαρδί που ποτέ
δε γίνεται τίποτα.
Αλλά απόψε ή θα τη φας στη πλάτη, ή
θα τη δώσεις στο κώλο.
Μια απ' τις μαγικές εκείνες νύχτες,
που η μπομπίνα γλυστράει απ' το κεφάλι σου
και αφήνεται να φτύνει σκηνές με το τσουβάλι,
όλα τριγύρω μια ταινία που περιμένει
να γραφεί,
μια νυχτιά που ανυπομονεί να
ρουφηχτεί,
ένας δρόμος που αναμένει να
ποδοπατηθεί,
2 σκάλες που βαριούνται να
σούρνουν κουφάρια πλέον,
μια καρέκλα ξεκούμπωτη από βίδες,
μια ντουζίνα πλήκτρα.

Η ιερή εκείνη στιγμή της ηρεμίας,
του απόλυτου δροσερού αέρα στο κούτελο,
ασχέτως των επιλογών του καθενός
ως προς την επίτευξή της,
θα έπρεπε να γίνεται σεβαστή,
σε κάθε περίπτωση,
ως γεγονός, κατάκτηση, και μόνο.