2 ζωγράφοι που κωλολένε άγρια

FRIEDRICH SCHRODER-SONNESTERN (1892- 1982)

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙΕ: Λιθουανός αλητάμπουρας και γνήσια σαλταρισμένος, ο Frμπλαμπλαμπλαμπλαμπλαstern πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας σε σωφρονιστικά ιδρύματα, καθώς και 5 μήνες το 1910 σε τρελόσπιτο, και άλλη μια βόλτα από κει το 1917. Καλό παιδί. Μετά απ'αυτά κι απ'αυτά λοιπόν, ο τύπος αυτοανακηρύχθηκε "Δόκτωρ/Ψυχολόγος των Πανεπιστημιακών Επιστημών", τίτλο που αργότερα θα αλλάξει με το πιο catchy "Το Αστέρι του Ήλιου", και θα αποφασίσει ότι είναι θεραπευτής και μάντης. Το αστείο είναι ότι έβγαζε όντως χρήμα από αυτές τους τις απασχολήσεις, το αξιέπαινο είναι που τα δινε όλα σε φτωχούς, το ρεαλιστικό είναι που οι μπάτσοι τον ξαναμάζεψαν και τον ξαναέχωσαν μέσα. Σε αυτή του την επίσκεψη λοιπόν στο Μορμόλη, γνωρίζει έναν σύντροφο βαρυποινίτη-ζωγράφο, ο οποίος και τον ωθεί στην καλλιτεχνική έκφραση μέσω ζωγραφικής, πράγμα με το οποίο ασχολείται αποκλειστικότατα από το 1949 στο Βερολίνο, όπου και μετακομίζει.
ΔΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Δε θα γίνω αρχίδης και θα πω ότι σιγουρότατα, το έργο του Ηλιάστερου είναι για πολύ...ας πούμε...ειδικευμένα γούστα. Τις περισσότερες φορές, δε, αγκιστρώνει μόνο το ενδιαφέρον ακαδημαϊκών, κριτικών και ψαγμένων μπλαμπλάδων, κι αυτό σε σχέση με τους συμβολισμούς των πινάκων του. Λογικό απ' τη μία, καθώς η σχιζοφρενική τέχνη είναι ένα πλούσιο τοπίο γεμάτο επαναλαμβανόμενες εικόνες και ζωγραφικές νόρμες/φιγούρες, με μπόλικο ψωμί για πίρλα. Μαλακία απ' την άλλη, επειδή ο Φρήντριχγρκρλρκφφκστερν παρουσιάζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο που γίνεται το εσωτερικό ενός μυαλού τιγκαρισμένο από αποκαλυπτικές παραστάσεις, ένα όραμα ενός ενδιάμεσου μικροσύμπαντος όπου ο Ιερώνυμος Μπος βιάζει τις πιο χυδαίες φιγούρες που γέννησε ποτέ το χέρι μιας Φρίντας Κάλο, και απλά σε αφήνει με το σαγόνι στο πάτωμα.


*Και δε νομίζω από τέτοια μάπα να περιμένεις κάτι πιο στρωτό.



Αν θέλουμε να'μαστε λιγάκι ορθολογιστές, θα λέγαμε ότι είναι τέτοια η ιστορία και η φύση του καλλιτέχνη δαύτου, που, όποια αναγνώριση και να έλαβε από το φανταχτερό, ανώμαλό του έργο, δε κάθισε ποτέ στη Σάλα των Μεγάλων, επειδή ίσως δε του άξιζε. Αν αφήσουμε όμως τη γεροντοπίρλα και τη μουρμούρα, θα έλεγα ότι, ο Friedrich δεν έμεινε στην Ιστορία σα Μεγάλος, μόνο και μόνο λόγω του ονόματος-σιδηρόδρομου...
(Αν πάντως ψάχνετε να βρείτε σπόρους του Sonnenstern σήμερα, στη μοντέρνα τέχνη, ψάξτε να δείτε ζωγραφιές/σχέδια του Daniel Higgs -ναι αυτός πάλι-)


GUSTAV KLIMT (1862-1918)
--------------------------------
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙΕ: Γεννηθής το 1862 δρ φτωχογειτονιές κοντά στη Βιέννη, στα 14 του ο πιτσιρκάς Γουστάβος γράφεται στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης, όπου και αρχίζει να μελετάει με τα μούτρα ζωγραφική όπως και ψηφιδωτό και νωπογραφία. Μέχρι το 1893 ήταν ήδη διαβόητος στους καλλιτεχνικούς κύκλους για το έργο του, τις ζοχάδες και τις κόντρες που έριχνε με το Πανεπιστήμιο της Βιέννης και τους τότε σκληροπυρηνικούς συναδέλφους του. Είχε ιδρυτική θέση στο βιεννέζικο κίνημα της Sezession (Απόσχιση), μέσω του οποίου βοήθησε στην εδραίωση της λεγόμενης Αρτ Νουβώ ("Αρ Νουβώ" για τους κουλτουριαρέους και "Art Nouveau" για τους φρανγκοφών της παρέας), απέκτησε μεγάλη φήμη και οικονομική ανεξαρτησία με τους πίνακές του, ζωγραφίζοντας συχνά γκόμενες της βιεννέζικης αστικής τάξης (κάτι σαν μαικήνες/προστάτιδες/νταβατζήδες θηλυκοί της Απόσχισης), άφησε το κόσμο μαλάκα με αυτό που κατάφερε να αποτυπώσει, σαν σύνολο/έργο, στους καμβάδες του, γνώρισε και το φωβισμό, και πέθανε το 1918 από αποπληξία, αφού πρώτα τον χτύπησε εγκεφαλικό και του παρέλυσε όλη τη δεξιά μεριά του σώματος.
ΔΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ: Τούτα τα ερωτήματα περισσότερο διέπονται από θρασύτητα παρά από ψευδοφιλοσοφημένα τερτίπια (που συχνά τα ντύνεις με ένα μανδύα "ρητορικού" και πουλάς και μούρη στη φουρνάρισσα της γειτονιάς σου). Ο Klimt έμεινε στην Ιστορία διότι ήταν ο Klimt και ζωγράφιζε όπως θα ζωγράφιζε ο Klimt. Ο Klimt γεννήθηκε στο Κόσμο των Ιδεών πρώτα σαν έννοια, και μετά μετοίκισε στο σώμα του μουσάτου, ημικαράφλα Βιεννέζου μούρλιακα. Τα έργα του Klimt είναι από τα ΕΛΑΧΙΣΤΑ εκείνα έργα, τα οποία, όταν τα βλέπεις σε καταλόγους ή σε φωτογραφίες, χάνουν το νόημά τους όλο, καθώς ο πυρήνας τους είναι το να μεσμερίσουν την αντίληψη, και να παίξουν με συμπαντικές αλήθειες, και αυτό καλώς ή κακώς, επιτυγχάνεται πλήρως μόνο με face to face αναμέτρηση με τον πίνακα. Ο Klimt αγαπούσε τις γυναίκες. Τις λάτρευε, τις γούσταρε ως τα μπούνια. Το έργο του αποτελείται από μια σειρά γυναικείων φιγούρων (όχι μόνο), οι οποίες συχνά αποκτούν μια συμβολική, θρησκευτική χροιά, συνδιαζόμενες συχνά πυκνά και με την αίσθηση του Θανάτου ή της Ζωώδους Σεξουαλικότητος. Ο Klimt ήταν ο Klimt και ο Klimt ήταν ένας καυλωμένος, υπερταλαντούχος, χυδαία λόγιος και ονειρικά/λεπτεπίλεπτα κραιπάλας, απερίγραπτα αισθαντικός καλλιτέχνης. Που μεταμορφώθηκε μαζί με το έργο του, όπως και αρκετοί ακόμα Μεγάλοι της Τέχνης.

*O Γουστάβος στη φάση 1 ((a.k.a κρατιέμαι ακόμα))

*Ο Γουστάβος στη φάση 2 -ενδιάμεση- ((που σημαίνει, αρχίζει και κλατάρει η βίδα))

*Ο Γουστάβος φάση 3 και τελειωτική ((έμφυτη μούρλα και καταχρήσεις = τζιζ))





Ο Klimt δώρισε στο κόσμο ένα σύνολο δουλειάς που επηρέασε τόσο την διακόσμηση (Mucha), όσο και τη σύγχρονη εικονογράφηση, ακόμα και την Τέχνη των Κόμιξ (π.χ Bisley, ελάτε τώρα που έχετε ενστάσεις, έχετε διαβάσει το "Horned God", έτσι;).