Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Μαστουρωμένα ραπάνια και ο Αγέλαστος Αγρότης


Η Τέχνη
είναι παζάρι
και
δημόσιες σχέσεις.

Ακόμα και
να φτιάνεις μαλακίες
αν ξέρεις
τους ΣΩΣΤΟΥΣ
ανθρώπους
είσαι ταυτόχρονα
"πετυχημένος".

Και έχει πλάκα
όσο πιο λέτσος
και αδιάφορος
προς τη Τέχνη είσαι
τόσο πιο πολύ
θες
μεγαλεία.

Σου δείχνει αυτό
ότι το δήθεν "όνειρο"
ζει.
Καληνύχτα.

Διότι λες ότι
αξίζεις τα μέγιστα
σε σχέση
με δαύτες
τις κατσαρίδες
δημοσίων
σχέσεων.

Σκέφτεσαι ότι
έχεις περάσει
πολλά βράδια
άυπνος
και νηστικός
από επιλογή καθαρά
για να
παράγεις μιαν απάτη
αλλά σε θεωρούν όλοι
κουράδα
βρωμιάρη
ρεμάλι.

Και ο τάδε
της τάδε
ταυτόχρονα
με το να είναι
πεντακάθαρος
απροβλημάτιστος
δίχως προσπάθεια
και ιδρώτα
είναι το
"Μεγάλο Όνομα".


Μετά
απλά γελάς
ξύνεις τον αφαλό σου
και λες απλά ότι
αν η ζωή είναι κοκκινόχωμα

τότε γω τρώω
τους δικούς μου καρπούς
και όχι
τις κονσέρβες τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: