Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Μια άβολη σκέψη για όποιον πρέπει να'ναι άβολη σκέψη


Στη τηλεόραση
έχει ένα
ξυρισμένο
αρρενωπό
φραγκάτο
πετυχημένο
τύπο
να λέει:

"Πρώτη φορά
κάνω σεξ
ξεμέθυστος".

Σκέφτομαι ότι
αν είναι
μια φορά μαλακία
να θεωρείς τις σούρες σου
ιερές και ιδιαίτερες,
είναι εκατό φορές
πιο χυδαίο
να τις κάνεις προϊόν
του τίποτα
της ανορεξικής φύσης
του εγώ σου.

Υπάρχουν θαρρώ
τρεις κατηγορίες ανθρώπων.

Αυτοί που πίνουν
από αδυναμία.

Αυτοί που πίνουν
για να προσποιηθούν ότι έχουν
αδυναμία.

Αυτοί που πίνουν
για να ηρεμήσουν
την αντίληψή τους.

Ο μέγιστος κανόνας
είναι
να δέχεσαι τις συνέπειες
της κατάχρησής σου.
Οι κλαψιάρηδες
είναι απλά
αχρείαστοι.

"Σ'αγαπώ"
"Δεν αγαπάς εμένα
μα τον εαυτό σου
που δε πίνει
επειδή είναι μαζί μου"
λέει στη σειρά αυτή
στη τηλεόραση
η γκόμενα
στον αγαπητικό της.

Μα ποιος τις πιστεύει
αυτές τις μαλακίες;

"Μη πίνεις
είσαι άρρωστος"
"Άντε γαμήσου
θα πιω όσο θέλω"
είναι πολύ μουρτζούφλικια
για τα ματάκια μας
άραγε
αυτή η απλή
αλήθεια;

Τώρα ο τύπος
αφού έφαγε τόνγκα
απ' τη γκόμενα
το παίζει μεθυσμένος
σε βαθμό υστερίας
κάθεται κάτω απ' το παράθυρό της
και γδύνεται και της φωνάζει.
Τι μαλακίες είναι αυτές;
Ποιος τα κάνει αυτά;
Ποιος τα χάφτει αυτά;

Αν θες να κάνεις
τη κατάχρηση
φάση πενταήμερης
κάντο με στυλ
ειδάλλως
χάσου απ' τα
μάτια μας.

Το τσιγάρο το δανεικό
σβήνει
βαριόμουνα να στρίψω
να'σαι καλά Αγγελική
για το καρκινοδάνειο.
Οι μπύρες όμως είναι ακόμα αρκετές.

Η ίδια φαγούρα με τραντάζει ακόμα
15 χρόνια μετά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: