Δυο τραγούδια για το τσιμέντο

Ι.
Ρωζ και να λάμπει.

Το παλιό σπίτι του Σωτήρη
ήταν δίπλα απ' τα μπουρδέλα
με τις ρωζ πινακίδες τους
να τραβάνε το μάτι
σα το τύπο με το σουραύλι
απ' το Χάμελιν.

Το νέο σπίτι του Σωτήρη
είναι ακριβώς δίπλα στα μπουρδέλα
περικυκλωμένο απ' τις ίδιες ρωζ πινακίδες
και τις σκάλες και τις πουτάνες
που μελαγχολικά περπατάνε
το μακρύ δρόμο για το κάποιο σπίτι.

Χαίρομαι που μερικά πράγματα
μένουν σταθερά
και ανίκητα.

ΙΙ.
Φαντομάς.

Ο Σωτήρης έχει
μια υπερβολικά μικρή
τηλεόραση

μια φτηνιάρικη κεραία
για να πιάνει
τα κανάλια

χειροποίητο δήθεν
έπιπλο με συρτάρια
για να ακουμπάει την τηλεόραση

έναν ανεμιστήρα για
την υπεράνω ανοχής πλέον
ζέστη της τσιμεντούπολης.

Η σκια όλων αυτών των επίπλων μαζί
σχηματίζει στο τοίχο μια ανθρώπινη φιγούρα
αν έχεις φαντασία
ή αρκετή μπύρα.

Ωραίο ακόνισμα φαντασίας
μα τι να το κάνεις
όταν

η υπερβολικά μικρή οθόνη
της τηελόρασης
σε τυφλώνει

η φτηνιάρα κεραία
κουνιέται συνέχεια
και σε εκνευρίζει

το χειροποίητο έπιπλο
μένει στην ίδια γωνία
άκομψο και άβολο

και ο ανεμιστήρας
ω, ο ανεμιστήρας
κάνει τα δάχτυλα να πονάνε
απ' το συνεχές
γρατζούνισμα του αναπτήρα
μιας και σβήνει
τα στριφτά μας τσιγάρα
συνέχεια.