Γιατί το ξέχασες όμως;

Ήταν χοντρός
σα τσουβάλι
με μπιμπίκια
άσπρα μαλλιά
πουκάμισο ανοιχτό
να φαίνεται η μπάκα
με σαγιονάρες
και σουρωμένος
απίστευτα σουρωμένος
και ήταν συγγενής
με βρήκε
στο αναψυκτήριο

-Γύρισα για να βρω το κινητό μου
το ξέχασα πριν.
-Α, καλά που το βρήκες.
-Ναι. Πολλά γίνονται.
-Ναι. Πολλά γίνονται.
-Να κεράσω μπύρα; Ή δε κάνει
να τις πίνεις γρήγορα;
-Έχω περάσει μήνες με βότκα
που δε τους θυμάμαι. Μην ανησυχείς.
-Να μην πίνεις. Εϊναι άσχημο.
Να'χεις μέτρο. Να χεις.
-Ναι.
-Όλα αυτά. Ο τζόγος
το πιοτό...
-Οι γυναίκες.
-Χωρίς γυναίκα δες μπορείς. Μα αν κάθεσαι
όλη μέρα με γυναίκες και δε πας στη
δουλειά σου...
-Ναι
-Αδυνάτισες
-Σίγουρα
-Σε είχα δει πριν ένα χρόνο.
Δε σε αναγνώρισα. Νόμιζα
ότι ήσουν μπράβος.
-Μάλιστα
-Με τα τατουάζ και τις μεγάλες πλάτες
και το ξυρισμένο κεφάλι
και τα μούσια- τώρα λέπτυνες
-Ήμουν 100 κιλά και βάλε
σταμάτησα τα βάρη
πέσαν οι μύες
έχασα 20 κιλά σε
δεύτερα
θαρρώ
-Είναι σπίτι οι δικοί σου;
-Δε ξέρω τι κάνουν οι δικοί μου.
-Αχά
-Τρελάδικο
-Βρήκα το κινητό
-Ναι
-Πάω
-Ναι. Καληνύχτα.
-Ε ναι.

Ένα πράμα
που μένει ίδιο
είναι η μούρλα
και το θέατρο
στο
σόι μου
σόι σου
σόι μας.