Η Έκτρωση που δεν ήθελες

Μια φορά πριν αρκετά χρόνια
ενώ ο πατέρας μου
έσκαβε τη γη
τον ρώτησα πώς
ήμουν
όταν ήμουν κούτσικος
βρέφος δηλαδή
σκούπισε τον ιδρώτα του
και μου απάντησε ότι
θα πρεπε να' παιρνε
ένα φτυάρι
να με κοπάναγε στη κούνια
και να έληγε εκεί το θέμα.

το θεώρησα αυτό
μια πολύ όμορφη
αλήθεια.

Γι'αυτό ίσως και τώρα
όταν παρακολουθώ
κούτσικα
να αλωνίζουν
σκούζοντας
και απαιτώντας
ή να πέφτουν σε λήθαργο
μέσα σε ζεστές μητρικές
αγκαλιές
ανήμπορα
και αδιάφορα για όλα

να μη ξέρω αν
θέλω
να τα κανακέψω
σα να'ναι υπέροχες
πανέμορφες γάτες
ή να τους ρίξω μια
με ένα φτυάρι
για να μη γνωρίσουν
τα τσιμέντα τα δικά μας
και μεγαλώσουν
γινόμενα μπάσταρδοι, τσόγλανοι
και να μεγαλώσουν κι άλλα
τσογλάνια
και ο κύκλος μόλις
έγινε
Ουροβόρειος
στο
νου μου