Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Κρίμα που δε περπάτησα
Το αμάξι του Γιώργη
γεννήθηκε δίχως
"ανώτατο τσάκρα"
-κανένα στέμμα-
καμία προοπτική εξέλιξης
θα έμενε για πάντα
ένα κουκούλι ξεβαμμένου μπλε
σκουριασμένης αποτυχίας
το κουκούλι
δε θα άνοιγε ποτέ
να φανερώσει
ένα άρμα
που τρώει φως
και κλάνει αστραπές
αμάξι
δίχως δεξιό καθρέφτη
με εκμηδενισμένο
ανύπαρκτο κοντέρ
να τρίζει συνεχώς
ένα ναυάγιο
με ρόδες
που κανένα παγόβουνο
δε θα δεχόταν
να τρίψει
πάνω στον
υπο-το-μηδέν θάνατο
με τον οποίο ντύνεται
Ιδού όμως!
4 προσκυνητές
να το καβαλάμε
για να διασχίσουμε
τα Τσιμέντα
και να φτάσουμε
στους Κάμπους!
Είμασταν υπό
την επήρεια
διαφόρων
ουσιών και καταστάσεων
μα ο Γιώργης
είναι ίσως
ο πιο σταθερός
οδηγός που γνώρισα ποτέ\
και ο πιο
επικίνδυνος
σε σημεία
Το πίσω δεξί λάστιχο
σχίστηκε ολοσχερώς
ροδέλες
καμμένο δέρμα στην άσφαλτο
να αφήνει κομμάτια
σάρκας
σα κουφάρια αλεπούς
όλα αυτά
στην Εθνική
τα πρώτα δεύτερα
του ήχου
τρακατρούκας που
σκάει στο πρόσωπό σου
ήταν τα πιο τρομακτικά
τα επόμενα, τα πιο αποφασιστικά
μιας και η προοπτική
να γίνουμε ένα
με τα κάγκελα
στη στροφή
ή να μας παρασύρει αμάξι
δε γοήτευε κανέναν μας
ιδιαίτερα
Εν τέλει ο Γιώργης
το κράτησε
τι υπέροχος οδηγός
υπό την επήρεια!
παραημένος στη μέση
του ασφαλτοστρωμένου έτσι-θέλω
η μόνη παρέα να είναι
ένας μαντρότοιχος με λιγοστα
χόρτα
να φανερώνει ένα
χωματόδρομο ψημένο
που κανείς δεν ήξερε πού
οδηγούσε
να ακολουθήσεις το
χωματόδρομο στο τίποτα
ή όχι;
Εμεινα απλά να ονειρεύομαι
ότι περπατούσα σαν υπνωτισμένος
κατά μήκος του μυστηρίου
και έφτανα σε
κρυφές αυλές
γεμάτες μονόχρωμα αιλουροειδή,
νυμφομανείς ιέρειες
πολύτιμα κρασιά
σπάνια φρούτα
και γάτες
Ω ναι
Πολλές
Γάτες
Τότε με διέκοψαν οι φωνές των
άλλων
που τσακώνονταν
ψάχνοντας το τηλέφωνο
της ΕΞΠΡΕΣ ΣΕΡΒΙΣ
και απλά τότε
έγειρα
στο καπό
ταλαιπωρημένος
και με τον ήλιο
να
καίει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου