Πιάσαν μαμούνια οι φακές στο τσουβάλι

Πέρασα κάποια
χρόνια του
παρελθόντος μου
υπό παρακολούθηση
ψυχιάτρων
για πράγματα που
εν τέλει
δε χρειάζονταν ανάλυση

πλέον
μια καρέκλα
ένα μικρό τραπέζι
λίγα σύνεργα καπνίσματος
κάποιες καταχρήσεις
μια λάμπα στο ταβάνι
ένας ήχος φρένων στην άσφαλτο
ή σταγόνες στο κούτελό μου

μου φτάνουν
για να ξέρω
ότι όλοι
είμαστε ένα

μακριά από
ανατολίτικες
σκατοφιλοσοφίες
το Εγώ μου το
θέλω να υψώνεται
σα μνημείο

Αλλά κανένας
δεν υποφέρει
τελικά
από τίποτε άλλο
παρά
απ'τη Γέννηση

Ίσια τσόχα
για Δέρμα
ίδια τύμπανα πολέμου
για Ανάσα

Άρα τι
αλλάζει;

Ο ρυθμός
Η έννοια.

Ακόμα ένα
φτηνό ποίημα
για το τίποτα
και το τσουβάλι γεμίζει
κάποια στιγμή θα
ξεχειλίσει
και τότε
ίσως γράψω
για κάτι άλλο

Άλλος ανήρ,
γαρ