Εδώ.

Πρόσωπα που δε θέλω να δω, πρόσωπα που με αφήνουν αδιάφορο,
στόματα που ξεχνάνε να κλείσουνε, μάτια που σε κοιτάνε με περιέργεια,
μάτια που κλείνουν αδιαφορώντας για την πάρτη σου χωρίς καν να σε γνωρίζουν,
μπούτια γυμνά, βυζιά γυμνά, καπνός να τα μαστιγώνει σα βιαστής πατριός,
φούστες και ξώπλατα- μ'αρέσει η ζωή μου εδώ πάνω, εδώ μέσα,
αξύριστες μασχάλες, φάτσες από άλογα και φώκιες- χαμογελάω ευγενικά στα κερασμένα και αποφεύγω να πιάσω κουβέντα,
φίλοι που, μεθυσμένοι, γραπώνουν πράγματα και τα στριφογυρνούν, άλλοι δερβίσηδες,
γνωστοί που σαν σαράκια εισχωρούν στη παρέα και φιλοσοφούν τα αφιλοσόφητα- μακριά μου,
ερπετά με ρούχα και κουστούμια που χαμογελούν εμπρός σου και τσουγκράνε μαζί σου,
πριν σε δαγκώσουν στο λαιμό μόλις τους γυρίσεις πλάτη,
ψεύτικο κεφάλι Ινδιάνου κρεμασμένο στο τοίχο σαν τρόπαιο κυνηγιού- πλάκα έχει η ράτσα μας,
χαμηλά φώτα για να κρυφτεί ο καημός του ά-πιωτου που ήπιε ό,τι μπορεί να καταναλωθεί,
και κάτι παραπάνω,
ξενύχτηδες με κιθάρα να παίζουν μες στο χιόνι- ποιος θα'ταν ζητιάνος αν είχαμε όλοι έναν λεφτά στις τσέπες;
Πλακόστρωτο, χαμηλή αυτοεκτίμηση, στ'αρχίδια μας που μας κοιτούν και γελούν,
καθώς τρεκλίζουμε στο σπίτι- κάποιο σπίτι, εν τέλει,
καθώς παίζουμε μακριά γαϊδούρα σε τοίχους καταστημάτων,
και κλέβουμε ταμπέλες από μαγαζιά και κολώνες με σκοινάκια απ το πάρκινγκ της τράπεζας,
πριν γεμίσουμε ένα ποτάμι με ό,τι καταναλώθηκε πιο πριν και επεξεργάστηκε πριν λίγο στα έντερά μας,
και πριν συνεχίσουμε, ανελέητα, σαν άλλοι Ηλιογάβαλοι, μέχρι την αστραφτερή σπονδυλική στήλη της λεκάνης
και τα φώτα πέσουν για άλλη μια φορά- καληνύχτα, καλώς σε βρήκα πάλι, φίλε,
παιδικέ μου εαυτέ 15χρονε.