Γρήγορο.

-Πάμε να μιλήσουμε με αυτούς τους Γάλλους! Φαίνονται τόσο ενδιαφέροντες!
-Χέσε μας.

*κλακ του αναπτήρα, φούντωμα του καπνού, κυκλάκια που τα παρασέρνει ο αέρας*

-Είσαι πάντα τόσο απότομος. Και απόλυτος. Μερικές φορές δε πιστεύω ότι τα κάνεις για πλάκα.
-Καλά κάνεις. Δεν είμαι αστείος.
-Δε σε βρίσκω αστείο. Είσαι κακόγουστος.

*τρίψιμο ποδιού στο πεζοδρόμιο*

-Ενώ αυτοί. Κοίτα τους. Μεγαλειώδεις. Ευρωπαίοι, αυτοδημιούργητοι. Προφανώς αναρχικοί, φιλελεύθεροι.
-Προφανώς. Αν κρίνω απ τα ράστα και τα μούσια.
-Γίνεσαι πάλι κακόγουστος.
-Θα μου φορτώσεις και την Εποχή της Τρίχας τώρα;
-Ερωτικοί. Αναμφισβήτητα αισθησιακοί, ίσως και ποιητές, οι τελευταίοι ρομαντικοί.

*τρίψιμο καπαρτίνας με το χέρι, περισσότερα κυκλάκια που διαλύονται*

-Σαφώς. Παπαριές με ρόδα και επαναστάτες.
-Μια γυναίκα έχει ανάγκη να ακούει και να διαβάζει και τέτοια, ξέρεις, που και που. Όχι μόνο μαλακίες για κωλοτρυπίδες και κηφήνες.
-Δε σε αναγκάζει κανείς να διαβάζεις για κωλοτρυπίδες.

*παύση, ρόδες ποδηλάτου να ξερνάνε ήχο σκουριάς*

-Ιδεαλιστές. Άκουσα ότι γύρισαν τη Γαλλία με τα πόδια και έφτασαν εδώ με ελάχιστες οικονομίες.
-Συγχαρητήρια. Τι καλύτερη ανταμοιβή απ το να μας γαμήσουν τις γυναίκες τώρα; Με τις βρωμερές πατούσες με τις σκισμένες κάλτσες και τους κάλλους απ το περπάτημα;
-Ζουν τη ζωή τους. Είναι μποέμ, καλλιτέχνες που παράγουν ανάσα ελευθερίας.
-Τεμπελχανάδες που πίνουν σα νερόφιδα. Με τον έναν χτες παρέα μεθάγαμε.
-Τους έκανες σα τα μούτρα σου;
-Δε περίμενε εμένα για να γίνει έτσι, πίστεψέ με.

*παπιες να κράζουν σα πόρνες, νερό να κυλάει απ το ποτάμι*

-Ακόμα κι έτσι, είμαι σίγουρη ότι παραμένουν αισθησιακοί. Όχι σαν εσένα που κάνεις σα μαλάκας.
-Συγγνώμη για όλα τα τρυφερά λόγια που σου έχω πει μεθυσμένος κατά καιρούς.
-Δε περιμένω να τα ακούσω από έναν μελλοντικό αλκοολικό. Ενώ από αυτούς... είναι αλλιώς.
-Ίσως αν τους προτείνεις να σε πάρουν μια συντροφική, επαναστατική παρτούζα να ερχόσουν στα ίσα σου.
-Γίνεσαι χυδαίος και να σταματήσεις. Λαχταράς ό,τι δεν έχεις.
-Αυτό δε κάνεις και συ απ τις ζωές τους;

*παύση, κέρματα πέφτουν στο δρόμο από τρύπια τσέπη και ακούγονται σα κατσαρόλια*

-Πάμε. Μου κατέστρεψες άλλο ένα απόγευμα.
-Αν δεν είχε χαλάσει ο τηλεμεταφορέας μου, θα σου έδειχνα πόσες Γαλλίδες μιλάνε έτσι όπως μιλάς εσύ, για Έλληνες.
-Ανοησίες.
-Γιεπ, αλλά ρεαλιστικές.

*τρίψιμο παπουτσιού στην άσφαλτο, το τσιγάρο σβήνει και σκορπίζεται*