Ενδοσκόπηση

Teonanacatl, η σάρκα των θεών.
Εντυπωσιακές οι μαστούρες των Αζτέκων, τουλάχιστον κρίνοντας απ τα φαντασμαγορικά, πομπώδη ονόματα των ουσιών τους.
Ο μινιμαλισμός όπως αιωρείται σαν λιπόσαρκη έννοια σήμερα, πάνω απ τα κεφάλια μας, έχει καταστρέψει τα πάντα, τελικά.
"Ρε, Τλαλόκα, αδερφέ, πάμε για κανά teonanacatl;"
"Ναι ρε φίλε, φύγαμε"
Ο διάλογος που μου σπάει τ'αρχίδια να φαντάζομαι.
"Αχ, αυτό το haoma, με ξετίναξε χτες το βράδυ"
-οι Ινδουιστές επίσης, Ιρανοϊνδοί βασικά. Άριοι.
"Πέτρο, πάμε για κανα μανιτάρι ρε;"
Άκου δω τώρα. Ευκολία στην έκφραση; Αρχίδια. Τεμπελιά είναι.
Άλλοι βέβαια το κάνουν πιο λιανά.
"Πάμε για καμιά μυτιά"
Αρχίδια, και οι Ινδιάνοι Τουκάνο σνιφάρανε κορνητοποιημένο μίγμα βιρόλα.
Είδες;
Αρχίδια είσαι.