Ξέρω γω

Βαρέθηκα, κουράστηκα.

Ένα τείχος από μπυρόκουτα.
Μια σαχάρα στο χαλί και στα πλακάκια
από σκόνες
στάχτες
ξέρω γω.
Πιο πολύ τι ενοχλεί;
Η στάχτη εδώ;
Ή η στάχτη κει μέσα;
Στη γκλάβα;

Και οι μύγες μου με αφήσανε,
Κάποτε τις σκότωνα δίχως ενοχές.
Από τη πρώτη στιγμή που τις ένιωθα στο κούτελο,
ενώ κοιμόμουνα,
ή στο πουτσοκέφαλο,
ενώ την έπαιζα,
ήταν εκεί.
Και τις φόνευα μία-μία.
Τελετουργικό καθημερινό.

Γάμα τη μετενσάρκωση.
Σκατά.
Μαλάκες ινδουιστές και τα υπόλοιπα,
το "εγώ" πού είναι;
Πλαστικοί είμαστε όλοι;
Ναι.
Απλά μετά από τόσο καιρό,
στο λέω στα ίσα.
Και μεθυσμένα.
"ΠΑΠΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"
"ΜΑΛΑΚΙΕΕΕΕΕΕΣ ΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ"

Χοχο.
Χοχο.

Η Πόρνη η Βαβυλώνα.
Κατεψυγμένη.
ΤΟΣΕΣ πόρνες,
ΠΟΥΤΑΝΕΣ,
μες τα μάτια μας τόσα χρόνια,
και να μας κάνει εντύπωση,
η γυμνή καριόλα
πάνω στο ΚΤΗΝΟΣ;;;;
Χα-χα-χα.
Μανάρα μου-
ΔΕΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

Και να ανοίξει ο ουρανός
να φτύνει χλέπες χρυσοπορτοκαλιές.
Και να ανοίξει στα δύο η θάλασσα
να φανερώσει πλάσματα απόκρυφα, "απαγορευμένα".
Και να σκιστεί στα δυο η Γη
να ξερνάει απ το μουνί της νεκροζώντανα ανδείκελα.

Ρε μουνόπανα,
πριν κάνω ό,τι θέλω σε αυτή τη σύντομη ζωή,
ΜΗΝ τολμήσετε να κάνετε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
Σας βλέπω. Σας παρατηρώ.
Είστε η κρυφή ευχή που κάνουμε κάθε βράδυ,
πονώντας απίστευτα,
να μην πεθάνουμε απόψε- άλλο βράδυ, μετά.
Και το πρωί,
απλά μας παίρνετε τσιμπούκι απίστευτο,
υπέροχο.

Τραφείτε κι άλλο με μας.
Μας αξίζει.
και ΣΑΣ αξίζει επίσης.
Παλιοκαριόληδες,
παλιοπούστηδες,
να πα να γαμηθείτε.
Γαμώ ό,τι ιερό και όσιο,
απλά,
αν ισχύει κάτι τέτοιο,
να κλείσω από τώρα δωμάτιο για Κόλαση.
Μεφιστοφελή! Ε, παλιόπουστα, ακούς;
Ναι;
Εντάξει.
Χώσε με σε δωμάτιο επισήμων.
ΠΑΠΑΡΑ!