Τζζζζίλιν άουτ

Απ' τη μία η Laura η Τσάπ(μ)α(ν), απ' την άλλη το καθημερινό απογευματινό κλάσιμο στον καναπέ του Γιώργη, το μυαλό παίζει παίγνια περίεργα. Chillin' out. Οκέη. Τσιμπάτε λοιπόν μερικά τραγουδάκια για το αρχιδοξύσιμο (αυτό που όποιος έχει κοστούμι και βαλίτσα, αποκαλεί "lounging") και την ανελέητη γενοκτονία εγκεφαλικών κυττάρων, να λιώσουμε στο πάτωμα παρέα. Σα σκώληκες που είμεθα.


1)Faith No More
"Paths of Glory"
http://www.youtube.com/watch?v=Xu1nwEQUXmA

Skata σε όσους απαξιώνουν τη τελευταία αλμπουμάρα των προσφάτως νεκρανεστημένων Αρχόντων του Μουσικού Σουρεαλισμού εξ Αμέρικα (ίδια φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξεπατικοτούρα με το όνομα "Mr Bungle" να υποννοείται αντί για αυτό των Faith No More, γιες). Το "Paths of Glory" είναι ένα χαρακτηριστικότατο δείγμα του εντόνως γλαφυρού ατμοσφαιρικού τους τσίρκουλου σε νότες, έχει δε αυτή τη παλιομοδίτικη, εντόνως νοσταλγική χροιά που θα φέρει στο μυαλό πυροτεχνήματα το Πάσχα και βόλτες στα χωράφια το βράδυ με βροχή (ή ό,τι εμπειρία κουβαλάει η γκλάβα σας, εν πάσει περιπτώσει).


2)Current 93
"All the pretty little horses"
http://www.youtube.com/watch?v=TWg4dnXCpt8

Η αλήθεια είναι ότι οι 8 στους 10 δε μπορούν να αποφασίσουν με σαφήνεια για τον "καλύτερο" Current 93 δίσκο- αφήνονται στη διάθεση της κάθε περιόδου. Έτσι και το τομάρι που πληκτροολογεί αυτή τη στιγμή, ταπεινά παραδέχεται ότι αυτή τη περίοδο χρειάζεται το χαπάκι του από "Sleep Has His House" (εξαίρετος δίσκος, κατεβάστε σήμερα κιόλας να τσεκάρετε), μα το μάτι του έπεσε πάνω στο υπεράνω περιγραφών και κριτικής "All The Pretty Little Horses", από τον ομόνυμο δίσκο στον οποίο παραδέχεται και δημοσίως ότι δεν έχει εντρυφήσει όσο θα γούσταρε. Αυτό όμως δεν αναιρεί τον απόλυτο σεβασμό που έχει σε αυτό το κομμάτι το προαναφερθέν τομάρι, μιας και μόλις σε 2 και κάτι λεπτά καταφέρνει να σε χώσει βαθιά, στο βούρκο. Συστατικά της επιτυχίας, δύο: (1) είναι Current 93, (2)τραγουδάει ο Nick Cave...


3)Steve Von Till
"Twice Born"
http://www.youtube.com/watch?v=ey2frJA6Ujc
ΠΡΟΣΟΧΗ: κάτω από συγκεκριμένες "προϋποθέσεις", τραγούδια σαν αυτό ή γενικότερα η solo δισκογραφία του ενός εκ των δύο "mainmen" των Neurosis, μπορούν να έχουν χείριστα, καταστροφικά αποτελέσματα για τη ψυχολογία σας. Αν νιώθετε πάντως αρκετά τολμηροί, γραψαρχίδες ή επιζητάτε το κακό τριπάρισμα, σβήστε φώτα, αράξτε το κουρασμένο σας σώμα και πιάστε τον εαυτό σας πολλές φορές να προσπαθεί να αποβάλλει αυτό που ακούει δίχως όμως αποτέλεσμα- σε εθίζει ακριβώς επειδή σου γαμάει τη ψυχολογία, και τότε τα ηνία τα μαγκώνουνε τα μαζοχιστικά του καθενός. Τέτοια τραγούδια εγώ τα λέω ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ.


4)Earth
"Rise to Glory"
http://www.youtube.com/watch?v=BNOuNR45DRw
Μπάντα εθισμός. Πολυπράγμονες και πειραματιστές. Το "The Bees made honey into the lions skull" σε κάνει να σαστίζεις με τη ψυχή που βγάζει δίχως να χύνει ούτε καν σταγόνα ιδρώτα για να προσπαθήσει να σε πείσει για την ειλικρίνειά του. Δεν έχουμε καν λόγια. Οι Earth στη τελευταία τους μετενσάρκωση είναι πλέον ένας ζωντανός οργανισμός που επικοινωνεί με τη πάρτη σου μέσω ψυχεδελικών, μαστούρικων blues σινιάλων που γονατίζουν και τον πιο ισχυρογνώμονα. Απαραίτητο για ώρες λιωσίματος, όταν σκάει ειδικά η ατάκα "κάτι να παίζει και να μη μιλάει κανένας".


5)Deadsoul Tribe
"Just like a Timepiece"
http://www.youtube.com/watch?v=3Irf4l1ayKw
Για το πιο "χίπικο" της υπόθεσης. Επανηχογράφηση του τραγουδιού από τον προσωπικό δίσκο του τραγουδιστή/ιερέα/ποιητή/ένδοξο καραφλοδαίμονα Buddy Lackey/Devon Graves με τη μέχρι πριν λίγο καιρό κύρια μπάντα του, τους DeadSoul Tribe. Έρωτας χρόνων αυτό το κομμάτι. Ό,τι πρέπει για τα ρομαντικά τριπάκια, ξέτε, που για μία ώρα, ένα και μόνο βράδυ, σκέφτεστε ότι όλα έχουν μπει σε σειρά και ότι επιτέλους φώτισε πάνω από τη κούτρα σας και μόνο, και όσοι γουστάρουνε να αράξουν δίπλα σας να απολαύσουν τον ήλιο είναι ευπρόσδεκτοι, όλοι οι άλλοι να πα να χύσουνε φλοκάτη και το πούλο. Η δικιά σου προσωπική στιγμή (ψευδο-, έστω)ικανοποίησης απόλυτης και "χαράς" που δε θες να την αφήσεις να πάει έτσι, αλλά να τη γιγαντώσεις. Έτσι;


6)Down
"Where I'm going"
http://www.youtube.com/watch?v=8ZCK02lBwn0
και
Pantera
"Suicide Note pt. 1"
http://www.youtube.com/watch?v=_zzUE6jSfjo
Μερικοί απ' τους μεγαλύτερους μαλάκες που υπάρχουν, είναι αυτοί οι οποίοι, είτε επειδή έχουν υπερξεφτιλίσει στο μυαλό τους από υπερ-κατανάλωση συγκεκριμένα πράματα, είτε επειδή δηλώνουν "αηδιασμένοι" από το πόσο κλισέ μπορεί να ακούγεται κάποια κατάσταση (Down/Anselmo και κλάσιμο, χοχοχο), ταυτόχρονα προσποιούνται ότι σνομπάρουν οτιδήποτε δεν φέρει τη σφραγίδα του "πρωτότυπου". Πούτσα καπαμάς, διότι σε αυτή τη περίπτωση, τώρα αντί για Anselmo θα έπρεπε να έγραφα για Yahowa 13, πχ. Και πούτσα καπαμάς, επειδή έτσι δε θα είχα την ευκαιρία να γράψω για το πώς αυτά τα συγκεκριμένα δύο κομμάτια, αμφότερα τραγουδισμένα από τον πιο ευεργετικά μπουνταλά πρέζο της μουσικής σκηνής, μπορούν να σε στείλουν στο γερό διάλο χωρίς ιδιαίτερα φρου φρου και αρώματα- απλά βούλω και άκου, μάγκα μου. "Blues", "country touch", "stoner/metal", μπρουφ. Ρεμπέτικα είναι. A cheap cocaine, a dry inhale.


(7)Ulver
"Eos"
http://www.youtube.com/watch?v=q8c9maWYRNo
Κάηκες, γαμήθηκες, έκλασες, τα μάτια δε μπορείς να τα κρατήσεις ανοιχτά πάνω από λίγα δεύτερα καθώς κρέμονται δίπλα από τα παπάρια σου, το κεφάλι υπερμούδιασε, το σώμα βαράει log out, το σκοτάδι παίζει παιχνίδια και δε μπορείς να ξεχωρίσεις καν πχ τι πουλάει εκείνο το κατάστημα απέναντι από το σπίτι με τα χρωματιστά φιρφιλίνια και το τίγκα φως. Όλα μια μάζα. Χώνεις και το τελευταίο Ulver να παίζει, και παραδίδεις πολύ γλυκά τον κώλο σου στο Μορφέα, τη πουστάρα, για ανελέητο θώπευμα. Η φιλόξενη ντάγκλα και τα ζεστά, ανθρώπινα φωνητικά του Garm, είναι το καλύτερο κρέβατι, το μαλακότερο μαξιλάρι, το πιο υγρό και ζεστό μουνί. Αμήν.


(8)Shora
"Parhelion", απ το άλμπουμ "Malval"
http://www.youtube.com/watch?v=r7xIY3kA7xk
Επίσης για ήρεμες φάσεις, αν και μες τον άξονα "Πωωωωωωω τι παίζουνεεεεεε ρε πούστηηηηηη". Ένα άλμπουμ που καταπίνει στο καθισό του παραπάνω απ τα μισά "post rock" υπόθετα της εποχής μας, ένα άλμπουμ που σηκώνει μελέτη και εντρυφή. Θα έλεγα ότι χτυπάει υπογείως, όπως και το Earth, αλλά με άλλους κώδικες- αυτούς που απαιτούν από σένα ανοιχτό μυαλό και διάθεση για μουσικές τζιριτζάντζουλες. Ενδείκνυται η ακρόαση ολόκληρου του "Malval" δίσκου- θα με θυμηθείς Μανώλη.


(9)Fields of the Nephilim
"...And there will your heart be also"
http://www.youtube.com/watch?v=HP2vFSeDAaU
Η απώλεια οποιουδήποτε ζενίθ. Πάει η ελπίς, μπάρμπα. Ας παίξει στη κηδεία μου όταν έρθει η ρημάδα η ώρα για να μπορώ να πεταρίζω χαρούμενα πάνω απ τα αυτιά σας όταν κάνετε νανάκια, μετά θάνατον. Μανάρες μου. Ενδώστε, ενδώστε, ενδώστε- το τριπάρισμα γίνεται εντονότατο. Σχεδόν θανατηφόρο. Αλλά γουστάρετε.


(10)Death In June
"Giddy Giddy Carousel"
http://www.youtube.com/watch?v=eXh5VEvm8bI
Βαρέθηκες τα σούξου μούξου, τα χαχαχαχουχουχου, σε πιάσανε τα διαόλια σου. Είσαι αρκετά λιώμα από την κούραση ή από οποιονδήποτε παράγοντα, όμως, για να βάλεις... "τα δυνατά νταούλια". Θες κάτι που θα σε σφάξει με το μπαμπάκι. Κάτι που θα σε σκουντήξει πρώτα στον ώμο για να σου δείξει ότι υπάρχει, και μετά να σε μαχαιρώσει στο κούτελο δίχως καν να ανοιγοκλείσει τα μάτια από οποιοδήποτε συναίσθημα. Θες να γαμήσεις τη φάση φίλε, να πέσεις στο πηγάδι, να αυτοευνουχιστείς, θες τη μιζέρια σου ρε μαλάκα διότι... έτσι. Θες το μπασταρδόπραμα του Douglas Pearce. Θες Death In June. Και καλή επιτυχία.