Άσσος. Κουσούρι.

Είναι πολύ ωραίο το χωριό μου χάμου. Είναι ας πούμε, χωριό τζογαδόρων. Και κωλόγερων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι: μπορείς να παίζεις στο μουτζούρη ολόκληρη περιουσία και να μη τρέχει μία, ή να παγαίνεις στο κωλόμπαρο-internet cafe (παιδιά, αυτό είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα) πιο χάμω ενώ έχεις ήδη γυνή κ' εγγόνια για να χαμουρέψεις αλοδαππά, και να'σαι ΟΚΕΗ. Μια χαρά οκέη.
Αλλά. Να πιεις; Ειδικά μπροστά σε αυτούς που εκείνη τη στιγμή δε χαρτοπαίζουνε, ή δε χαμουρεύουνε; Και να πιεις και αρκετά; Και να μη κάνς σαματά σου λέω γω. Απλά να σε δουν αυτοί οι αποπάνω σε "κέφι".
Ε όχι. Αμαρτωλέ.
Θεός φυλάξοι.
Ντροπής.

Άρα μου μεινε μια μαλακία απ'όλα αυτά. Μιας και, όταν είμαι χωρίο, περισσότερο δουλεύω και κωλοβαράω τις άλλες ώρες παρά πίνω (πλέον, ξέρω, όνειρα ΘΕΡΙΝΗΣ νυκτός), σίγουρα και με τη καμία, δε κόλλησα το μικρόβιο του τζόγου (λεπτές οι ισορροπίες με τις έξεις), αλλά με τόσες δηλωτές που χω παίξει, μου μεινε η τράπουλα σαν σημαίνων στοιχείο- το θεαθήναι το γαμημένο.

Και όποτε έχει στη τηλεόραση να πούμε τουρνουά πόκερ, κάθομαι και κοιτάω σα μαλάκας. Γαμάνε και δέρνουνε.
Και σήμερα λέει (δε ξέρω πότε είναι η μετάδοση. Στ'αρχίδια μου. Δε με νοιάζει γενικώς) που'βλεπα, βγήκε λέει πρωταθλητής ένας Κινέζος. Ή Ιάπωνας. Ή Κορεάτης. Δε ξέρω, δεν άκουσα κιόλα, είδα απλά ένα κιτρινωπό σχιστομάτικο πράμα που χοροπήδαγε όταν ο αντίπαλος έχασε τις μάρκες του όλες.
Γουστάρω τους Ασιάτες για τις ταινίες με σαμουράι και το ΝΙΝΤΕΝΤΟ.
Στα χαρτιά, προτιμώ να βλέπω Clint-Eastwood-ικές φιγούρες να γαμάνε.
Όπως προτιμώ ας πούμε αν με δείρει κάποιος, να ναι Ιρλανδός.
Και αν με ντριμπλάρει κάποιος, να ναι Βραζιλιάνος.
Και αν με γαμήσει κάποιος, να ναι αράπης (ειρωνία- αν δεν ήθελα να ναι το παράδειγμα διογκωμένο νοηματικά, θα λεγα Ασιάτης-χοχοχο)

Μαλακίες πρωινής ώρας.
Πούλο. Ύπνο.
Καλεσνύχτες.