Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Α να τα όνειρα


Είμασταν στο παλιό μου το σπίτι στο Κιάτο. Στις παλιές γειτονιές. Εγώ, ο Λαρσαίος, ο αδερφός του και ένας φίλος ακόμα. Το σπίτι έμοιαζε καρτουνίστικο, παντού σκοτεινό παρόλο που υπήρχαν λάμπες, και εσωτερικά έμοιαζε να ανοίγεται απίστευτα πολύ στο χώρο, σαν ψυχεδελική βίλλα, σε μέγεθος, που τρεμόπαιζε σα κερί. Ωραία πράματα. Είχα αφήσει τους άλλους στο ένα δωμάτιο, και 5 δωμάτια πιο πέρα, καθόμουνα με τον Καρατζαφέρη και δυο ψηφοφόρους (;) του, ο ένας ήταν απαίσιος, δίχως σαγόνι και κράταγε ένα πριόνι. Σε μια φάση, πετιέται το έκτρωμα και αρχίζει να πριονίζει το κεφάλι του αλλου ψηφοφόρου (;), σκοτώνοντάς τον στη ψύχρα. Ο Καρατζαφέρης κάτι έλεγε, δε θυμάμαι. Πετάγομα πάνω και τρέχω προς τους άλλους, τους βρίσκω, και λέω με κομμένη την ανάσα και τα γόνατα "ΕμπιστευτείτεμεπάμεναφύγουμεαπόδωΘΑΜΑΣΣΚΟΤΩΣΟΥΝπαμεΠΑΜΕΠΑΜΕ!". Ο Λαρσαίος με έπιασε, ο αδερφός του ρώταγε συνέχεια τι εννοώ, και ο άλλος ο φίλος με αρπάει και αρχίζουμε να τρέχουμε στο δρόμο εξω από το σπίτι, στη γειτονιά μου τη παλιά. Βράδυ, αλλά όχι κατάμαυρα, περισσότερο ήρεμο ημι-μπλε. Πανικός.

Ιντερλούδιο: η γειτονιά είχε αλλάξει, είχε παντού τεράστιες μάντρες και τεράστια κούτσουρα, και πρόσωπα μας κοιτούσαν να τρέχουμε φανερώνοντας μόνο το μισό πρόσωπό τους, πίσω από τις μάντρες- δεν ήταν τρομακτικά πάντως, θυμάμαι ότι μου άρεσαν.

Κατ! Τίγκα άμμος, σαλούν τίγκα στην άμμο, σαν κάποιος να χτισε μια έρημο μέσα σε 4 τοίχους που προσφέρει ποτά. Ο χοντρός μπάρμαν με μουστάκα σερβίρει έναν ξανθό καουμπόυ. Σκάει ένας αράπης καουμπόυ, του οποίου το δέρμα συχνά πυκνά άλλαζε σε σκούρο μπλε, στρούμφος φάση. Κάτι έψαχνε, ο ξανθός καουμπού του έδειξε έναν αμμόλοφο, ο αραποστρούμφος καουμπόυ έβαλε τα χέρια μέσα και ένα μεγάλο σκουλήκι πετάχτηκε και τον καταβρόχθισε- σα μικρογραφία των sandworms του Dune. O μπάρμαν ρωτάει τον καουμπόυ γιατί στο διάλο το κανε αυτό, και ο καουμπόυ αστραπιαία, σαν απάντηση, βγάζει μια ακουστική κιθάρα και αρχίζει να τραγουδάει ένα από αυτά τα σαχλά, αποκριάτικα τραγούδια που όλα μοιάζουν με τη "Λαμπάντα".

Και κει με ξύπνησε ο Λαρσαίος.

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Γουσταρα πολυ τα σαλουνια και τη φαρουέστ φάση.

Ελεος κι εσυ σκουληκια ειδες; Κ εγω πριν 4 μερες ειδα κατι παρομοιο, οτι και καλα ηθελε λεει να με φαει ενα σκουληκι σαν σαραντοποδαρουσα, το οποιο λεγοταν "Σκουληκι της Πραγματικοτητας"¨...

(Μετα το λαηβ των ΟΜ το ειδα αυτο το ονειρο, υποψη..)

Λιος είπε...

Αν ψοφάς στις ψυχεδέλες πριν και μετά το λάιβ, αυτά παθαίνς.
Ντροπή σας δεσποινίς!

Unknown είπε...

Ξερεις οτι το εχω απο μονη μου, δε χρειαζεται να ψοφησω στις ψιχεδελες, ψοφαω η ιδια τον εαυτο μου. Οικονομικοτερον και τρισ-δραστικοτερον.

katerina είπε...

Χαίρετε μεσιέ.Και είχα αρχίσει να ανησυχώ γιατί είχες καίρο να μας περιγράψεις ένα αλλόκοτο μεν αλλά πάντα ενδιαφέρον δε όνειρό σου, κι αναρωτιόμουν τώρα δλδ που θα έρθουμε με τον Νικόλα δεν θα έχουμε καμία αποκλειστικότητα?
Απότομο τέλος όμως,αν και δεν φταίς εσύ. Καλή συνέχεια

Λιος είπε...

Μια χαρά δεσποινίς κατερίνα, και Κύριε Νικόλα.
Όλα μια χαρά