Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

ΤΥΠΟΙ ΜΠΕΚΡΗΔΩΝ PART 2

1)Μπεκροχαμαιλέοντας (ο εγκυκλοπαίδειας)
----------------------------------------------
Άποψη για όλα. Συνήθως δήθεν εμπειρίες που δε συμβαδίζουν, μαθηματικά, με την ηλικία του (αν και αυτό δεν είναι ποτέ απόλυτο). Ο μπεκροχαμαιλέοντας ξεκινάει αργά αλλά σταθερά, και όσο περισσότερο πίνει, ειδικά στη φάση μεταξύ κεφιού και πρώτων σκιών, θα συμμετέχει σε ΚΑΘΕ συζήτηση, για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, μιλώντας με ύφος ειδικού, είτε συζητάτε για μουσική, είτε για πατζάρια Βυρμανίας, είτε για ποδόσφαιρο, είτε για λογιστικά, είτε...αααααααργκχ! Σε κατάσταση προχωρημένης σήψης βέβαια, ψελίζει ακτανόητες γενικές μαλακίες για τα πάντα, που κάνουν κρα ότι δεν αποτελούν προϊόν μελέτης/ψαξίματος, αλλά πληκτρολογίσματος στη wikipedia. Πείτε στον ενοχλητικό παπάρα να σκάσει και συνεχίστε το βράδυ σας υπέροχα.

2)Αλκολοτζιβιτζόλης (ο γαμήστε με)
--------------------------------------
Τριπλή όψη των πραγμάτων εδώ.
Η πρώτη κατηγορία, έχει να κάνει με τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι σας κοζάρουν πίνοντας το ποτό τους, και μόλις γίνουν λιώμα, σας κερνάνε σφηνάκι με βότκα και χυμό ανανά και σας πιάνουν τη πίρλα πλησιάζοντάς σας. Αναλόγως φερσίματος, μπορείτε να αντιμετωπίσετε είτε πολιτισμένη κουβέντα που λήγει ένδοξα ή άδοξα για τον αλκολοτζιβιτζόλη αναλόγως των προτιμήσεών σας, είτε αισχρό πέσιμο γερασμένης γκιόσας που θεωρεί ότι είστε υποχρεωμένοι να κάτσετε στο κοσμογυρισμένο πούτσο της- και αυτό συνήθως δεν τελειώνει καλά.
Η δεύτερη κατηγορία. Μαζεύονται σε παρέες, τους καταλαβαίνεις πάντα από φουλάρια, γυαλιά ηλίου μες το βράδυ, παπιγιόν, γενικά εκκεντρικότητες του πούτσου, φωνασκούν γελόντας σαν υστερικιές και αν θελήσουν να σε βάλουν στο μάτι, θα πέσουν δήθεν τυχαία πάνω σου παραπατώντας "μεθυσμένα" (σημείωση: οι περισσότεροι από τούτους, τουλάχιστον όσο ξέρω γω, δεν είναι βαριοί πότες) και θα ζητήσουν τσιγάρο που θα θελήσουν να τους το ανάψεις εσύ με τα χεράκια σου. Συνήθως αν τους απομακρύνεις ευγενικά δε ξαναδοκιμάζον τίποτα- και εδώ έχει να κάνει ότι συνήθως είναι μικρότερης ηλικίας από τη πρώτη κατηγορία αλκολοτζιβιτζόληδων.
Η τρίτη κατηγορία είναι ένα μπέρδεμα. Φίλος/γνωστός/κολλητός, μετά από μπέκρα ολκής, και απροειδοποίητα, αρχίζει να χαϊδεύει το χέρι σας, ή το μαλλί σας, ή σας κολλάει σχεδόν μάπα με μάπα και σας παρατηρεί- πιο κάτω αν συνεχίσει, μάγκες, καίγεστε. Εδώ γαμιέται το σύμπαν γιατί, από τη μία λές, "το εννοεί τώρα αυτό ή είναι απλά χάλια από το ποτό και δε ξέρει τι κάνει;" αλλά από την άλλη σου σκάει δήθεν φλασιά ότι στα αλκόλια/μεθύσια ο καθείς λέει μόνο αλήθειες (και καλά. Σιγά που είναι έτσι) και είσαι για το πούτσο. Φάση για το πούτσο δηλαδή.

3)Βασιλάκης Καϊλας (ο ταπεινός)
-----------------------------------
"Θα πινα τώρα κάτι, αλλά δεν έχω γκαφραααααα", "Αχ ρε πόσο δροσερές μοιάζουν οι μπύρες", "Μαλάκα τίποτα, σάλιο- αααααχχχχχχ" και τέτοια. Να γίνει η ξήγα από τώρα: δεν είναι αμαρτία να είσαι off στη τσέπη. Για την ακρίβεια, είναι καθημερινότητα. Αμαρτία και μαλακία είναι να ξέρεις ότι δεν έχεις μία, να βγαίνεις όμως ούτως ή άλλως όξω, και να κολλάς σα τσιμπούρι στον χ ή τον y για να σου εξασφαλίσει το πιοτί. Και φυσικά, εξαιρούνται οι καλοί φίλοι ή άτομα που ξέρεις ότι με την πρώτη ευκαιρία θα κάνουν το ίδιο για σένα.
Σου χω μια πρόταση, μαλάκα: αν δεν έχεις μία, μη πίνεις. Αν θες να πιεις ούτως ή άλλως, δε θα βγεις έξω. Θα πας στο σούπερ μάρκετ και θα τσιμπήσεις με 2 ευρώ 25 μπύρες από το Πακιστάν, ή με 9 ευρώ ένα Βαττ 69 και θα πιεις για τη πάρτη σου. Αν δε σου φτάνουν τα γκαφρά, δε θα παραπονιέσαι- θα κρατήσεις από αλλού. Ναι, και από τα φράγκα για το φαγητό.

4)Μπεκροσερβιτόρα (η αγία Βασίλω)
---------------------------------------
Συνήθως στα "high" μαγαζιά, απαγορεύεται δια ροπάλου να αγγίξεις πάνω από 3 σφηνάκια ή μπύρες, μιας και το αφεντικό θα σε εξαερώσει την επόμενη μέρα. Αναλόγως τον ορισμό του "high" θα μου πείτε τώρα, και θα χετε και δίκιο. Στα μαγαζιά όμως που γουστάρουμε όλοι, που το αφεντικό είναι ακόμα πιο μεθυσμένο από τις σερβιτόρες, γυρίζει ο τροχός, γαμάει ο φτωχός. "Πάρτε από μένα, κέρασμα- μη το πείτε μόνο στο αφεντικό", "Παιδιά! Θα πιούμε τίποτα; να φέρω; ψήνεστε;", "ρε Μαράκι, δε λες στο αφεντικό να μας κεράσει δυο σφηνάκια πριν φύγουμε, για το δρόμο;" και τέτοια. Ωραίες, τρυφερές στιγμές. Και τέλειες για τη τσέπη.

5)Μπεκρομένταλιστ (ο απίθανος)
-----------------------------------
Μπαίνεις στο μαγαζί κυριλέ μέχρι αηδίας. Ωραία. Κάθεσαι και παραγγέλνεις μία μπύρα, την πίνεις αργά, μιλάς, γελάς, είσαι κυριλέ. Οκέη. Πάω να κατουρήσω, και όταν γυρίζω στη θέση μου, σε βλέπω με το πουκάμισο στο κεφάλι σα τουρμπάνι, τα μάτια να χουν πέσει στα πλακάκια και άλλα 4 άδεια μπουκάλια μπροστά σου, και να κάνεις σινιάλα στον DJ για τη μουσική που παίζει, αδέξια.
Πώς το κανες αυτό; Αλήθεια.

5)Αρκουδομπεκρής (ο μαφίας)
--------------------------------
Μακριά. Το ξέρω ότι με τα αλκόλια όλοι μπορούν να σου φανούν ενδιαφέροντες και συμπαθητικοί μέχρι αηδίας. Μερικοί όμως απλά δε πρέπει να πλησιάζονται με την καμία. Οι αρκουδομπεκρήδες συνήθως δεν παρεκτρέπονται εύκολα- ξέρουν πόσο να πιουν και γιατί, και ξέρουν επίσης να αναγνωρίζουν υποψήφια θύματα για το οτιδήποτε. Μαθηματική ακρίβεια στις κινήσεις, μισόκλειστα μάτια/βλέμμα που λέει, "θα σε βιάσω από τον κώλο", αργά πιασίματα στο ποτήρι ουίσκυ. Παίζει να ρθουν να ζητήσουν φωτιά για να τσεκάρουν σε τι φάση αποσύνθεσης είσαι (ή απλά τι τύπος είσαι), παίξτο ευγενικός και ανήξερος και μη τους ξανακοιτάξεις.

6)Αλκολοαγκαλίτσας (ο συναισθηματικός)
--------------------------------------------
"Ρε παιδιά, σόρρυ αλήθεια, σας αγαπάω όλους", "είστε πολύ ωραίο τύποι. Σας γουστάρω. γουστάρω που μα'στε παρέα", "Τι ευτυχία ε;". Ο αλκολοαγκαλίτσας δεν είναι ακριβώς ενοχλητικός. Μπορεί σε σημεία, αν ξεφύγει και τον αφήσετε να μιλάει και να μιλάει, να σας σπάσει τον πούτσο, γιατί, ρε παιδάκι μου, το κατάλαβα, γουστάς, και μεις το ίδιο, για να είμαστε παρέα, αρκετά τώρα σκάσε λίγο να πιούμε και να κοιτάξουμε καμιά γκόμενα να γουστάρουμε. Απ την άλλη, (προσωπικό βίτσιο τώρα αυτό που θα πω) δε μπορείς παρά να χαμογελάσεις ειλικρινά, όταν ο αλκολοαγκαλίτσας δει μια γκόμενα μέσα στο πλήθος και πει "Την ερωτεύτηκα" και το εννοεί με όλο του το είναι.

7)Τσιγαροναρκαλιευτής (ο τράγκας)
--------------------------------------
Το όνομα δεν είναι άκυρο, σκεφτείτε: αυτοί οι τύποι, που κάνουν τουρνέ στο μπαρ, ψαρεύοντας από ένα τσιγάρο απ το κάθε τραπέζι, ειδικά όταν είναι off τελείως, αν έβαζαν κόκκινα σημαιάκια στα τραπέζια που πιστεύουν ότι δεν θα χουν τσιγάρα, θα'ταν το ένα και το αυτό. Απ την άλλη, τα τσιγάρα τα αγοράζεις για να δίνεις και σε όποιον σου ζητάει, οπότε τι να λέει.
Η μόνη μαλακία είναι ότι συνήθως, πολλοί από αυτούς έχουν τσιγάρα ήδη, απλά θέλουν να πιάσουν πίρλα, ή, πιο μακροχρόνια, να τους κεράσεις κανα σφηνάκι.

8)Μπεκροθεατρίνος (ο σαιξπηρικός)
-------------------------------------
Απότομες κινήσεις, είτε πολύ απαλές σε όλα, τσιγάρο καπνιζόμενο στα πρότυπα κάποιου ηθοποιού (Clint Eastwood, Woody Allen κλπ κλπ), "στήσιμο" στο κάθισμα, κλεφτές ματιές στη γκόμενα/γκόμενο που τον/την ενδιαφέρει, άκυρα γέλια όταν ο εν λόγω γκόμενος/γκόμενα τον/την κοιτάει για να δείξει άνετος/άνετη. Γάμησέ τα Πολυχρόνη. Πιο εύκολο είναι να πας να μιλήσεις με τη μία, βλαξ. Ε βλαξ.

παρτ 3 κάποια φάση.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Ξέχασες μια αλλη κατηγορια (δεν μπορω να βρω τωρα ονομα, η μουσα μου εχει παει σευχελλες)

Ειναι αυτος που καποτε επινε πολυ και αντεχε, και τωρα οταν βγαινει και με λιγες μπυρες γινεται πιτα, το φερνει βαρεως: "Φλωρεψα, γερασα, πωπω τι καταντια ειναι αυτη" κτλ κτλ

:P