Μαντέψτε:

Άλλο ένα κείμενο "βαριετέ" που λένε. Μόνο που, στη συγκεκριμένη φάση, δεν είναι "βαριετέ" όπως, ας πούμε, μια φραπεδούμπα με κομμάτια σοκολάτας μέσα και δυο τρίμματα πιπέρι. Είναι "βαριετέ" όπως, ένας μουσακάς που απλά έχει περισσότερη μπεσαμέλ απ' ό,τι συνηθίζεται. A.k.a, άλλο ένα ανούσιο λογύδριο. Για να γουστάρω γω, και να ξενερώνουν γνωστοί και άγνωστοι.

Και σαν κύρια φωτό, έχει ένα από τα καλύτερα δώρα που μου χουν κάνει ποτέ, στη σύντομη θητεία μου σε αυτή τη κωλοτρυπίδα που λένε "Γη". Ταιριάζει με το θέμα, οπότε, στ'αρχίδια σας εσάς αν δε ξέτε το "από ποιον/ποια", το "γιατί", το "πώς". Το ξέρω γω και απ'αυτή την άποψη, όλα καλά.


Καταρχάς, εύγε για τον Ensor. Τον James τον Ensor. Που τα χαρακτικά του γαμάνε. Για του λόγου το αληθές, έβαλα και το αποπάνω σα δερβέναγα διαθέσεων. Είναι σπάνιο να βρίσκεις κάτι που σου σηκώνει τη πούτσα κάγκελο, στη ζωγραφική γενικότερα, από τύχη. Και τι εννοώ από τύχη; Εγώ, σαν σκατόβλαχος (άντε, να μη παρεξηγηθούν οι λοιποί σκατόβλαχοι, ας πούμε "βουκόλος ρομαντικός"), τον Ensor δεν τον ήξερα μέχρι σήμερα. Που ένας καθηγητής στη σχολή, θεώρησε, ότι το στυλ του θα με συγκινήσει επειδή μοιάζει, ας πούμε ρε παιδί μου, με αυτό που θα ήθελα να κάνω εγώ. Ευχαριστώ κύριε, για την ευγένεια, αλλά, μέχρι να ψοφήσω, κάτι παρόμοιο με (πόσο μάλλον κάτι "σαν τον") τον Ensor, δε θα κάνω. Να'στε καλά.

Από κει και πέρα.
Ας μου πει κάποιος, τι παίζει με το γυναικείο μυαλό.
Να μου φέρει επιχειρήματα ατράνταχτα. Μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, ψυχολογικές τσουλήθρες του γυναικείου φύλου, φωτογραφίες φάση ντοκυμαντέρ του πώς περνάνε τις μέρες τους οι γκόμενες στο πλανήτη μας. Οτιδηποτε.
Και να μου πει απλά:

1)Πώς γίνεται, να προσπαθείς να ευχαριστήσεις τη καθεμία με διαφορετικό τρόπο, και να χαλιούνται όλες.
2)Πώς γίνεται, όταν ξεκαθαρίζεις ότι, η έννοια του "σ'αγαπάω" έχει πολλές πλευρές, να μην ευχαριστιούνται ούτε απ' αυτό, επειδή εσύ δε μπορείς να γίνεις 1000 κομμάτια
3)Όταν λες σε κάποια, ότι σε "βλέπω σαν αδερφή μου" και να το εννοείς, να μη καταλαβαίνει (ίσως. ξέρω γω; σάμπως μου μιλάει;) το ότι αυτό, όταν το εννοείς (που το εννοείς), είναι μια απ' τις μεγαλύτερες πράξεις αγάπης
4)Όταν εσύ σκέφτεσαι ότι, μα το Θεό, σε κανά χρόνο ή δύο το πολύ, θα διαλυθεί η πολυαγαπημένη σου παρεϊτσα (λογικό, αναμενόμενο, ρεαλιστικό), πώς να μη χαλιέσαι όταν, για οποιοδήποτε λόγο, χαλιέται πριν από το χρονικό αυτό όριο;
5)Ότι, κοπελάρα μου, άκου εδώ: έγινε ο διαχωρισμός; έγινε. Μετά, έτυχε να τα ξαναβρούμε για οποιοδήποτε λόγο; οκέη. ΑΝ, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, τώρα, δε θα'μασταν μαζί, αλλά χώρια και αλάργα, και ίσως ζούσα μια νέα σελίδα στη ζωή μου- αν, βέβαια, μπορούσα να δω το νέο πράγμα ερωτικά. Και όχι αδερφικά.
6)Πώς γίνεται, ρε παιδιά, αλήθεια, να είναι όλοι ευχαριστημένοι;

Πείτε μου.
Να γελάνε όλοι. Όλες.
Τους αγαπάω όλους. Όλες.
Δε ντρέπομαι να γράψω, και να πω βεβαίως, ότι, με διαφορετικούς τρόπους βλέπεις το καθένα. Ίσως σε μερικούς και μερικές δεν αρέσει αυτό. Ίσως τους/τις στεναχωρώ. Και τι να κάνω; Αλκοολικός δεν είμαι και δε θα γίνω. Αλλά, ήδη, να έχετε στο μυαλό σας, ίσως, τον πούστη τον Ηλία, σαν τον "διασκεδαστικό μουσάτο που θα μας πει μαλακίες" και όχι σαν τον "φίλο, αδερφό ίσως, που θα σκίσει τ'αρχίδια του να σας κάνει χαρούμενους"
Και δεν είναι δικό σας λάθος αυτό. Δικό μου είναι.

Τι να γίνει;
ξέρω γω;
Σε λίγα χρονάκια
(βασικά, σε 1-2)
θα πάρουμε πούλο όλοι να ζήσουμε ό,τι μας έχει απομείνει να ζήσουμε. Και θα τα λέμε σε συγκεντρώσεις "παλαιών συμμαθητών". Πράγμα ηλίθιο, για άτομα που ματώναμε, κατσουφιάζαμε, κάναμε καταχρήσεις οποιονδήποτε ειδών (ε, βαρέθηκα να το φέρνω λάου λάου δω μέσα), γελάγαμε, ρίχναμε χλέπες μαζί.
Και να πω και κάτι; Στην Ελλάδα αν είναι όλοι, ίσως τους βρεις. Αν είναι απ'έξω; Και αν νιώσεις την ανάγκη, να πάρεις τελεφόν μια αδερφούλα σου, να δεις τι κάνει, αν είναι ευτυχισμένη, και δε μπορείς; τι κάνεις;
λες, "ήμουνα εγώ ο κακός που τα γάμησα όλα, με τα αλκόλια και την ανασφάλεια και τα κολλήματά μου τότε, οπότε μου αξίζει;"
αρχίδια, όχι.
Θα πω, "Έτσι είναι. Τι να γίνει;"

Εύχομαι να βγει μια άκρη. Εύχομαι, με μαγικό τρόπο, να χτυπήσω παλαμάκια, και να μην είναι κανένας κλαμμένος και στεναχωρημένος. Σε πόσα, μα πόσα κείμενα, ή blog, ή σκατά, έχετε διαβάσει ποιητικές μαλακίες του στυλ, "Ας είμαι γω σκατά, και οι άλλοι, οι ξεχωριστοί για μένα, καλά"; Εγώ τουλάχιστον, σε πολλά. Ε σε τούτο το γαμημένο, το ρημάδι, που και 10 άτομα να το διαβάζουν πολλά είναι, στ'αρχίδια μου, εννοείται 10,000%. Και δεν είναι καν ποιητικός ο τρόπος που εκφράζεται.

Εύχομαι, αύριο, με μαγικό τρόπο, να δω χαμόγελο. Και τα μάτια της, ω Θεέ μου, που 4 τουλάχιστον χρόνια μου φαίνονταν λυπημένα, να προσποιηθούν ότι χαίρονται. Εύχομαι, μα το Θεό, να ακούσω λέξεις. Ένα "καλημέρα"; Έστω. Ό,τι μου αξίζει, εμένα του μαλάκα. Ένα, "τι κάνεις"; Έστω. Ό,τι μου αξίζει, εμένα του βοδιού. Είσαι πανέμορφη, σου αξίζει το καλύτερο, πάντα θα ματώνω και ό,τι μπορώ θα κάνω για να το έχεις (αν μπορώ και μου πέφτει λόγος, φυσικά), απλά δέξου το ρόλο της αγάπης μου χωρίς το όριο της πούτσας και του σεξ. Διότι αυτό, δε μπορώ να το προσφέρω. Δέξου το πώς καίω το κεφάλι μου για όλες αυτές τις μαλακίες, δέξου το πώς θα πρόσφερα το χέρι μου για να χαμογελάσεις απλά, ξανά. Και, ίσως, να με σκοτώσεις στο νου σου, αν δε το έχεις κάνει ήδη (μην είμαι και εγωιστης, αλήθεια), αν αυτό σε κάνει να είσαι καλύτερα.

Και αν δε δουλέψουν όλα αυτά;
Όλοι σας, τσιμπήστε ένα μεξικάνικο κωλοδάχτυλο, σιέστα φάση:


Ε μα, ναι. Δε πάει άλλο.
Και το αστείο είναι, αν κάποιος από τους Φίλους (με "Φ" κεφαλαίο) διαβάσει αυτά, έχω να ακούσω τρελό κράξιμο στην επόμενη αλκολοσυνεύρεση. Αύριο ή μεθαύριο δηλαδή. Αλλά αυτό είναι το ωραίο.
Βλέπεις, το να προσπαθείς να έχεις γκόμενες για "φίλες", πολλές φορές λειτουργεί λάθος. Εκτός από τον Μήτσο, δεν έχω δει άλλον άνθρωπο να τα καταφέρνει τόσο τέλεια σε αυτό το θέμα. Αλλά με τις ψωλές τις φιλικές, ξέρεις:

ίσως σε κάνουν να αισθανθείς μαλάκας
(επειδή επί 6-7 χρόνια ήσουν μαλάκας μέγιστος)
αλλά θα σε αγαπήσουν και θα το κάνουν φάση Kickback.
"Fuck hardcore, fuck your scene, fuck you".
Γροθιές ματωμένες και φύγαμε. Κοπανάμε.

*α.
δε παίζει να γίνω πιο gay απ' το σημερινό, ίσως.
Οπότε, αναλόγως προτιμήσεων, αδειάστε τη γωνιά, ή αράξτε να τον πάρουμε δήθεν απ' τον κώλο μαζί, παρέα, απόψε.

Γαμημένες Edelsteiner κωλόμπυρες.
30 λεπτά η μία, και είναι σα να πίνεις πεπόνι με γεύση μασχάλη Χίτλερ
αλλά κεφάλι σου γαμάνε, αν τις πιεις μαζικά.