Ξανά και ξανά

Ύπνος και κακό στο λεοφορείο.
Ανέβαινα για άλλη μια φορά Φλώρινα.
Στο Κηφισσό, η γνωστή γιαγιούλα που κάθε φορά έρχεται και ζητιανεύει για να της αγοράσω χαρτομάντηλα,
και πρέπει να έχω αγοράσει πάνω από καμιά διακοσάρα τόσο καιρό,
με είδε από μακριά να μισοκοιμάμαι σε κάτι βρεμμένα από τη βροχή καθίσματα,
και μου φώναξε γελώντας από μακριά,
"Ε, χαρτομάντηλα θες σήμερα;"
Της χαμογέλασα
Και δεν ήρθε κοντά μου αυτή τη φορά.
Ρησπέκτ.

Είδα και μια ωραία γκόμενα όσο περίμενα το λεοφορείο
Φλώρινα κι αυτή.
Κι έχω και την υποψία ότι είναι πρωτοετής στη σχολή μου.
Δε ξέρω γιατί.
Τίποτα φανταχτερό ή "εξωγήινο"
απλά όμορφή πολύ και αυτό μετράει
Και ενώ κοιμόμουνα στη θέση μου
είδα ότι καθόταν ακριβώς μια θέση μπροστά μου
και ήταν αγκαλιά με κάποιον τύπο
και πετάχτηκα από τη θέση μου ξυπνώντας
λες και μ'ενδιέφερε. Χμφ.

Μετά έβλεπα ότι μας πιάνανε οι μπάτσοι
για περίεργα κουμάντα με "παράνομες ουσίες"
(όπως μου είπε και ο μπάτσος προχτές που μου έκανε ψαχτήρι μόλις κατέβηκα από το τρένο, 11 το βράδυ, στο Κιάτο,
παλιά μου τέχνη κόσκινο, σιγά σιγά)
και πετάχτηκα πάλι από τον ύπνο μου.

"Δε γαμιέται"
σιγά μη ξανακοιμηθώ.
Το παράθυρο έχει για οπτικό μενού,
λόφους, πρασινάδα, μαύρα σκυλιά να μασουλάνε χαρτοκούτια,
λιγοστά αμάξια,
μπλε σκούρους ουρανούς,
πινακίδες, σκατά στο δρόμο,
κτήρια με ραμμένα στόματα.
Βαρεμάρα. Τα βλέπω τόσα χρόνια.

Αλλά τα γουστάρω συνέχεια.
Ξανά και ξανά και ξανά.
Γαμώ τη πίστη μου.