1)Ο Wolverine (ή καλύτερα, "Λόγκαν", πλέον, απλά) μουρλαίνεται και σφάζει όλη τη φαμίλια του Hulk, στο "Old Man Logan" storyline------------------------------------------
Στο "Old Man Logan", μας συστήνεται μια εναλλακτική εκδοχή του μέλλοντος των σούπερ0ηρώων, καθώς, σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, Fallout φάσης, ο Wolverine ζει σαν ειρηνιστής, εμφανώς γερασμένος και κουρασμένος απ'όλα, σε μια φάρμα την οποία του τη νοικιάζουν, σ'αυτόν και την οικογένειά του, οι πανίβλακες "Hulk's Grandchildren", η οικογένεια του ημίτρελου πλέον Bruce Banner. Λεπτομέρεια: όλοι οι υπερήρωες έχουν ψοφήσει εδώ και χρόνια, μετά από ομαδική, μελετημένη επίθεση των υπερ-κακών. Μπλα μπλα, γίνονται διάφορα (κρίμα είναι τα spoilers, ε), οι Hulks σκοτώνουνε και τρώνε τη φαμίλια του όσο αυτός λείπει για να βγάλει το ψωμάκι τον άρτο τον επιούσιο, και εδώ ξεκινάει η πανδαισία: ο Logan ξαναγίνεται Wolverine, κτήνος, σφάζει ένα-ένα τα εγγόνια του Banner, στη συνέχεια δε, σφάζει/ξεκοιλιάζει και τον ίδιο. Όλα όσα αγαπάμε: η Charles Bronson εκδοχή της σχεδόν "φασιστικής" (ναι καλά) νοοτροπίας του να παίρνεις το νόμο/κατάσταση στα χέρια σου σαν εκδικητής-τιμωρός, το απολαυστικό, "γεμάτο" splatter, τον Wolverine να είναι υπερθεός σαν άγριο ζώο που μασουλάει και σκίζει και διαμελίζει και ουρλιάζει, και φυσικά, την "τελική" ίσως, μάχη, μεταξύ αυτού και του πρασινόχρωμου κτήνους. Μεγάλη στιγμή, πραγματικά.
2)Ο Varg Virkenes αποφυλακίζεται και αρχίζει να ηχογραφεί νέο άλμπουμ, καθώς και να...μιλάει, ξανά.---------------------------
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: η μεγάλη στιγμή είναι που ο σαλεμένος Virkenes άρχισε να ξαναλέει τα "δικά του", όχι (μόνο) το ότι ηχογραφεί νέα μουσική. Διότι, κυρίες και κύριοι, για όλους όσους δηλώνουν ότι δήθεν είναι μεγάλοι φανατικοί του έργου του με τους Burzum, ισχύει το ότι έχουν σαν επτασφράγιστο μυστικό το ότι, πίσω από το όποιο βαρυσήμαντο, μουντό σημειολογικό στοιχείο της δουλειάς του, κρύβεται μια απολαυστικότατη πηγή δηλώσεων, τις οποίες και αν πάρεις στα σοβαρά, πιθανότατα είσαι ακόμα πιο προβληματικός απ' αυτόνα. Ο Virkenes, δεν είναι μεγάλος, δηλαδή, μόνο επειδή μέσα στη δεκαετία 90 (κυρίως) και αργότερα, έχωσε με ιδρώτα και ζόρι τους δικούς του μαντρότοιχους στο "Blackmetal" σαν έννοια, αλλά κυρίως επειδή είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για το γιατί θα έπρεπε, πολλές φορές, αν όχι πάντα, να διαχωρίζουμε το έργο από τον δημιουργό.
Πάρτε μια γεύση περί νέου άλμπουμ, "homosexuals" και "typical Negro attitude" εδώ: http://www.burzum.org/eng/library/a_burzum_story10.shtml
3)Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ψυχεδελιάζει σχεδόν θανάσιμα, στο "Δημήτρη μου, Δημήτρη μου"----------------------------------------
Απολαυστική ατάκα από την πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών της εποχής: "Του βάλανε κάτι στο ποτό του". Έτσι κι εδώ. Ο φτωχός αλλά τίμιος Δημήτρης, από τα μπουζούκια, γίνεται αφεντικό σε φάμπρικα λόγω του γάμου του με την high-class Μαριάνα, λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο, μιας και ο πεθερός του, φτύνει οξύ και κλάνει μαχαίρια κάθε φορά που η κουβέντα έρχεται στο πρόσωπο του γαμπρού του. Θέλει να τον καταστρέψει- και για του λόγου το αληθές, του... "ρίχνει κάτι στο ποτό του" ώστε να βγει off, και κανονίζει να οριζοντιωθεί σε "ύποπτο" σπίτι με την παρέα ενός... "παλιοθήλυκου", που και καλά πασπάτεψε. Πάει και προσωπικά την κόρη του κει μέσα για να δει με τα μάτια της, να πιστέψει. Ποιο είναι το ζουμί; μάγκα μου, του μαλάκα του Δημήτρη, του βάλανε μάλλον μεσκαλίνα στο ουίσκυ. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς ψυχεδελιάζει έτσι έντονα. Στο κρεβάτι, ιδρώνει, κοπανιέται σε ιερά ζάλη, και ακούει φωνές να αντηχούν στο κεφάλι του: "Παγίδα, παγίδα, παγίδα", να χάνεται η φωνή σε fade out. Στη συνέχεια τρέχει πέρα δώθε να προλάβει τη γυναίκα του, καταλήγει τελικά σε μπουζουξίδικο, όπου αρχίζει να βλέπει σχήματα χρωματιστά/φωτάκια, η κάμερα κάνει zoom-in σε φώτα γενικώς και προβολείς, τέσπα... τι να πω; Δείτε δω. Μετά είναι και καλύτερο, που του σαλεύει τελείως και πάει να εισβάλλει στο σπίτι του, απ'όπου και τον μαζεύουν, τον ψυχεδέλα άντρα, σηκωτό, οι μπάτσοι και τον χώνουν μέσα.
http://www.youtube.com/watch?v=iM_kNHOrQsc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου