Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Καληνύχτα


Θα μαι απόλυτα ειλικρινής.
Σκατίλα είχαμε πριν.
Σκατίλα και μετά.
Βενζίνα, σαν αυτή που ξερνάω.

Δε ξέρω. Αλήθεια.
Δε ξέρω σε αυτές τις φάσεις.
Μια οθόνη, κάτι πλήκτρα.
Και προσπάθειες.
Να γράψεις.

Απλά.
Κάποτε.
Είχε βροχή.
Και προσπαθούσα
ενώ τριγύρω λέγανε περί
"μαλακίας"
να κάνω κάτι
να κάνω.
Και ποτέ
ενώ λέγανε για φλόγες
ποτέ δεν ήρθε
η βρόχα
τα ψίχαλα.

Μαλάκες.

Πόσες φορές
ήτανε το εγώ
το αυτό
το γαμώτο.
Δε ξέρω καν.
Άλλος ήλιος.
Πρεζάκιας ήλιος.
Περίεργος.
Σε χτυπάει στα μάτια
μόνο στα μάτια
και σκατά
τυφλώνεσαι.
Μπροστά απ τα νερά
απ το ποτάμι
καμία επιφύλαξη
καμιά κλειδαριά.
Ως εκεί.

Αύριο ίσως
και λέω ίσως
επαναπροσδιωρήσω.
Ανορθόγραφα.
Αλλά ως τότε
απλά

Τόσες βότκες
μια χαρά.
Μια ευγένεια.

Πωπωπω,
πω-πω-πω,

καληνύχτα.

2 σχόλια:

Flonsavardu είπε...

εσύ είσαι αυτός στον πίνακα,ε; πολύ ωραίο.

Λιος είπε...

Είναι του φίλου του Πάνου.
Ναι, πραγματικά, μανάρα μου, ο Πάνος, πρώην μαθηματικός, το' χει. Το κατέχει. Και όσο προχωράει τόσο βελτιώνεται.

Θα τον ζήλευα ασύστολα. Αν είχα έστω και ΜΙΑ (1) ιδέα για το πώς να ζωγραφίσεις με λάδια.