Γάτα

Προσπαθούσα σήμερα σουρωμένος, στο ποτάμι, να χαϊδέψω μια γάτα.
Καριόλες, παιδί μου. Το ξέρετε όλοι.
Είχα ίσως πάρει τα πάνω μου από τις επιτυχίες στο χωριό, μόνο που μες στην σούρα μου ξέχασα την σημαντική λεπτομέρεια:
στο χωριό τις ταϊζαμε.
Δω πέρα, όχι.
Οπότε, τι παίζει;
Την κοιτάω, με κοιτάει και κουλουριάζεται αναστατωμένη σε μια άκρη.
Κάνω πίσω, αράζω απέναντι στο πεζοδρόμιο.
Με κοιτάει, με κοζάρει επίμονα.
Κάνω το ίδιο, προσποιούμενος ταυτόχρονα ότι αδιαφορώ.
Περνάει κάποια ώρα.
Αρχίζει και ανοιγοκλείνει τα μάτια "νυσταγμένα"
(γάτα, ξέρετε)
η παλιοκαριόλα, τότε είναι που σε κοζάρει πραγματικά
την κοιτάω, κάνω το ίδιο για ώρα
περνάει κάποιο χρονικό διάστημα που κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, μέχρι που βαρέθηκα
και γω και αυτή
"δε γαμιέται"
κάνω ένα βήμα μπροστά, μόνο και μόνο για να τα γαμήσω όλα
αρπάζεται, πάει στο απέναντι πεζοδρόμιο
άρα κάνω και γω το ίδιο
την κοιτάω πάλι, με κοιτάει πάλι
Ε, παπάρια, νυστάζω.
Πούλο και άστηνα να αράζει.
Αυτή χάνει ζεστό χάδι περιποιημένο.
Αλλά γι'αυτό και τις γουστάρεις κιόλας τις γάτες.
Στο μουνί τους όλα.

(τη τελευταία φορά σερνόμουνα στο πεζοδρόμιο προσποιούμενος το φιλικό θηλαστικό.
Όχι ότι είναι κάποια στρατηγική αυτό βέβαια-
μαλακία είναι
αλλά πάνω στο μεθύσι, το θεωρείς και γαμώ τις προοπτικές για να εξημερώσεις γάτα.
Άκου δω τώρα μαλακίες)