FAITH NO MORE

Να βρω έναν,
μόνο έναν,
που θα έρθει να μου πει ότι το live χτες δεν ήταν μεγαλειώδες, εκπληκτικά εξαίσιο.
Όχι απλά "καλό".

Και εντάξει. Εγώ αντικειμενικός δε θα ήμουνα ούτως ή άλλως. Και καλύτερα φυσικά.
Αλλά μα τη πίστη μου, η αλήθεια είναι μία, και επαληθεύτηκε χτες:

Είτε άρχισες να ακούς αυτή τη μπάντα τέλη δεκαετίας 80 με το "The Real Thing", είτε το 2000, είτε πριν ένα χρόνο ή τους άκουσες ουσιαστικά πρώτη φορά χτες, στο live, οι πούστηδες θα σε κάνουν να τους αγαπήσεις, να τους (ξανα)ερωτευτείς παράφορα, παθιασμένα. Για τους Faith No More είμαι ένας κλειστόμυαλος μπάσταρδος, ένα αρχίδι που δε δέχεται αντίθετη άποψη σχεδόν φασιστικά, ένας άμυαλος φανατισμένος ζηλωτής. 10 χρόνια αγάπης χτες εξαργυρώθηκαν.

Βρείτε μου παραπάνω από άλλες 3 μπάντες που να μπορούν να παίζουν με τις διαθέσεις σου τόσο εύκολα όπως αυτοί, και σας δίνω τη γυναίκα μου να τη γαμήσετε. Πείτε μου ΕΝΑΝ (1) τραγουδιστή που μπορεί να κάνει ό,τι κάνει ο Patton, και γαμήστε κι εμένα μετά. Και μετά στραγγαλίστε με. Όσοι ήταν χτες παρόντες, ξέρουν.

Το καλύτερο live της ζωής μου;
Αν με ένοιαζε το "αντικειμενικό", "ρεαλιστικό", και λοιπές παπαριές, θα έλεγα, σαφώς και όχι.
Αλλά τι θα λέμε τώρα, μαλακίες;
Λίγα πράγματα θα με αγγίξουν πλέον τόσο πολύ, όσο το χτεσινό δύωρο μεταξύ 22:00 και 24:00.

Γαμώ τη πίστη μου.