Για πάντα νέοι!

Άλλαξα λιγάκι το πρόσωπο του blog. Ένα χρωματάκι εδώ, ένας άλλος τίτλος εκεί... έχουμε και νέο σλόγκαν πλέον, όπως θα προσέξατε, είμαι σίγουρος, με το που ανοίξατε σήμερα τη σελίδα. Πιστό στις χριστιανικές παραδόσεις στις οποίες όλοι μας εντρυφήσαμε από μικροί, με σεβασμό και αγάπη στο ειλικρινές κωμικό συναίσθημα που τις διακατέχει.

"Πλοίο που αργεί, σκατά' ναι φορτωμένο" λοιπόν από σήμερα, αποχαιρετούμε προς το παρόν το ιδιοφυέστατο, μοναδικό "Τα ναυτάκια που γαμούσανε γίναν καπετανέοιο", το οποίο είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους θα παντρευτώ κάποτε τον Λαρσαίο, και ευελπιστούμε να συνεχίσουμε την παράδοση με τα ό,τι-να'ναι-όποτε-να'ναι-όπως-να'ναι posts που τόσο αγαπήθηκαν από τους 10 ανώμαλους που κυκλοφορούν πού και πού ελεύθεροι εδώ μέσα.
(Ξέρετε ποιοι είστε, ντροπή σας)
Και ελπίζουμε και να μας αξιώσει ο Τζαχόβα να κρατήσει τούτος ο σκουπιδότοπος αρκετό καιρό, ώστε και επισήμως να μπορούμε να περάσουμε και στην λεγόμενη και "τρίτη εποχή" για το μπλογκ, σπάζοντας ακόμα περισσότερα κλαπαναριά, αλλά δίνοντας στους εαυτούς μας την ευκαιρία να σκεφτούμε άλλο ωραίο σλόγκαν-παροιμία σαν τίτλο ("Μια φορά γαμιέται η παππαδιά", "Κεράτωσε τον άντρα σου μα μάγια μη του κάνεις", "Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια" κλπ κλπ)- τουλάχιστον όσον με αφορά, το ευχαριστιέμαι όσο λίγα πράματα.
(Υποννόησα δηλαδή πριν λίγο ότι υπήρχε και 1η και 2η εποχή δω μέσα; Και δε πήρα χαμπάρι τίποτα)

Τέλος, για να μη σας κουράζω άλλο με αερολογίες, όσο αερολάγνοι και να είμασθε όλοι κατά βάθος, να κάνω και μια έκκληση στον ένα από τους δυο εξαίσιους γραφιάδες: Βασίλη, ρε φίλε, αν το διαβάζεις αυτό, που μάλλον το κάνεις, αν έχεις κανα κείμενο στείλτο με e-mail ρε ψυχή- άλλαξα νούμερο και κάθε φορά που παίρνω το κινητό σου, το χάνω μυστηριωδώς- ας πάμε κόντρα στις δυνάμεις της μοίρας και τον Dormammu.
Όσο για το Λαρσαίο, με δυο-τρεις καμτσικιές ίσως ξεβαρεθεί.

Ηλίας όβερ και άουτ.