Προνόμια

Προνόμιο είναι
να ρουφάς νικοτίνη από φτηνό τσιγάρο
στο ενδιάμεσο του πορτοκαλιού της λάμπας στο τραπέζι
μέσα στο μικρό μπαράκι
και να σου φαίνεται ότι
περνάνε αιώνες
μέχρι αυτό να σβήσει.

Και προνόμιο είναι
για λίγα λεπτά
όχι παραπάνω
να αισθάνεσαι ότι έπιασες το ταύρο απ τα κέρατα
και μέσα στη γλυκιά αυτή μελαγχολία
της προκατασκευασμένης ψευδονίκης
του ψευδοζενίθ
να παραιτείσαι απ'όλα
τουλάχιστον γι'απόψε
και να ρουφάς απλά
τη
μπύρα σου.

Και προνόμιο είναι
κάθε φορά που κοιτάς μια όμορφη γυναίκα
και σε κοιτάει και αυτή
ασχέτως του ποια είναι
και πώς είναι
και πώς λέγεται
και αν θα μάθεις και ποτέ δηλαδή,
να αισθάνεσαι ότι
της χάιδευες
τα μαλλιά
σε πολλές, διαφορετικές εποχές
και
χρονιές
με τις αντανακλάσεις των ματιών της
πάνω από φρέσκιες σταγόνες βροχής
στο νεογέννητο χορτάρι
την άνοιξη
με το χλωμό, ετοιμοθάνατο
μα τόσο υπέροχο ήλιο του Δεκέμβρη
να της λούζει το γυμνό της σώμα
με μπλε ακτίνες
το χειμώνα
με τη σιγουριά του ιδρώτα
και το κάψιμο απ τις πατούσες ως το κούτελο
απ' το ψημένο τσιμέντο
το καλοκαίρι
με πλατανόφυλα σιωπηλά
να της σκεπάζουν
τα μαλλιά ολόκληρα
το φθινόπωρο.

Και προνόμιο είναι
να περπατάς
έξω
το βράδυ
μια απ' τις ίδιες
τις ίδιες
τις ίδιες
νεκρές βραδιές
στη πόλη
και να θυμάσαι
πόσο αγαπάς
που υφαίνεις
μικρές,
ταπεινές,
πολύτιμες ιστορίες
μέσω αυτής
για σένα.

Και προνόμιο είναι
να ξέρεις πως
θα κοιτάξεις τώρα
τη μάπα σου στο καθρέφτη
και δε θα τον σπάσεις.

Αυτά
την επόμενη αυγή.

Ως τότε
ο Τζιμ Μόρισον
κρεμασμένος στο τοίχο δίπλα
με φτηνή κορνίζα
με κοιτάει
τίγκα
επίμονα
και απλά
αισθάνομαι
ένας
τυχερός
μπάσταρδος
γι'απόψε.