Super Mario Bros afierwma part 2

Με διαφορά ο αγαπημένος μου τίτλος Super Mario ever! Κυκλοφόρησε το 1986 και πραγματικά έφερε τα πάνω κάτω στη σειρά: Πλέον δεν υπήρχαν λουλουδοφωτιές, ο χαρακτήρας είχε κανονική μπάρα ζωής που μπορούσε να μεγαλώσει με τα γνωστά πλέον μανιτάρια (αν και εδώ ο τρόπος που τα έβρισκες άλλαζε τελείως), δεν υπήρχε μέτρημα χρόνου (άρα ούτε και μπόνους τέτοιου είδους στο τέλος κάθε πίστας), μπορούσες να επιλέξεις ανάμεσα σε τέσσερις παίχτες (Mario, Luigi, Toad, Peach) ο καθένας εκ των οποίων είχε και ξεχωριστά χαρακτηριστικά και αυτό φαινόταν στο gameplay όντως. Μεγάλο μέρος της δράσης επίσης στηριζόταν στο να ξεχορταριάσεις πάσης φύσεως ζαρζαβατικά και να τα εκτοξεύσεις στους αντιπάλους, ενώ οι αντίπαλοι δεν πέθαιναν με το να τους πατήσεις- τους καβάλαγες κανονικά και μπορούσες να τους σηκώσεις και να τους εκτοξεύσεις σε άλλους αντιπάλους. Οι ζωές επίσης κόποις κτώνται σε αυτό το παιχνίδι- είτε θα τις βρείτε σπάνια ενώ ξεχορταριάζετε, είτε θα πρέπει να τις κερδίσετε σε ένα είδος εκνευριστικά άδικων φρουτακίων στο τέλος κάθε level. Σχετικά κολπόζικο παιχνίδι μέχρι να του πάρεις τον αέρα (διότι δεν είναι πανδύσκολο πχ), θεωρήθηκε από τη πλειοψηφία ως το μαύρο πρόβατο τότε της σειράς αλλά απ'όσο διάβασα πρέπει να πούλησε πολύ καλά- και δικαίως, διότι είναι παιχνιδάρα.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ: Διότι οι δημιουργοί του παίζει να το σκαρφιστήκανε έχοντας πάρει τρελά ναρκωτικά. Το σενάριο έχει ως εξής: Ο Μάριο, ενώ κοιμάται, ονειρεύεται ότι σκαρφαλώνει μια σκάλα, ανοίγει μια πόρτα και βλέπει έναν τεράστιο, νέο κόσμο να ανοίγεται μπροστά του και φωνές να παρακαλάνε για βοήθεια. Ξυπνώντας και πηγαίνοντας για πικνίκ με τον αδερφό του, τη σκύλα του και το κολαούζο τους (κοινώς, Luigi, Peach και Toad) τους διηγείται την εμπειρία αυτή, αλλά μπαίνοντας σε μια σπηλιά, βλέπουν ακριβώς την ίδια σκάλα, ακριβώς την ίδια πόρτα και τον ίδιο κόσμο να ξεχύνεται μπρος τους... Έλα όμως που τερματίζοντας το παιχνίδι (SPOILER, SPOILER AHEAD) ανακαλύπτεις ότι τελικά πρόκειται περί dream within a dream, καθώς παρακολουθείς το Μάριο να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου βλέποντας τη τελική σκηνή πανηγυρισμού που σου χαρίζει απλόχερα το παιχνίδι μετά από τόσο κόπο...Φοβερό;! Το θέμα είναι ότι το παιχνίδι με μια λέξη περιγράφεται ως εξής: ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ! Αλλοπρόσαλλες χρωματικές επιλογές που βαφτίζουν συναισθηματικά και έντονα την κάθε πίστα, ό,τι να ναι περιοχές και ορίζοντες, ανώμαλοι εχθροί μερικοί εκ των οποίων τότε με κοψοχόλιαζαν τρελά (θυμάται κανείς τις γαμημένες τις μάσκες που ζωντάνευαν όταν έπαιρνες τα κλειδιά τους;)...Ας αναφέρω απλώς ότι με το που ξεκινάς το παιχνίδι, ανοίγεις μια πόρτα και...πέφτεις στον κόσμο του Sub-Con. Ο οποίος κόσμος βαφτίστηκε από τη θεωρία του "subconscious", υποσυνείδητο δηλαδή, του Freud. ΔΩΣΕ! Επίσης, το απίστευτο ινδουιστικό/occult σημείο (πέραν του ότι "η ζωή είναι ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο) είναι τα ελιξήρια που παίρνεις απ το έδαφος, που δημιουργούν πύλες, οι οποίες και σου επιτρέπουν για ένα σύντομο χρονικό περιθώριο να περάσεις στη ζώνη του Τίποτα, όπως την αποκαλώ, όπου βασιλεύει το απόλυτο σκοτάδι, δεν υπάρχει σημείο ζωής, όλα είναι ένα δηλαδή, και εκεί τα χορτάρια είναι νομίσματα και πέφτουν μανιτάρια από τον ουρανό... ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΕΙΣ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ;!;!

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Διότι πολλές πατέντες του, οι περισσότερες δηλαδή, έμειναν στα παιχνίδια Mario. Και αυτό φαίνεται τόσο από τους αντιπάλους που έκαναν το ντεμπούτο τους εδώ (οι Shy Guy είναι κλασσικοί πλέον, όπως και οι βόμβες που περπατούν, όπως και ο ποντικός με τις βόμβες και πάει λέγοντας) όσο και από το ότι όταν κάνανε ένα remake του Super Mario Bros 3 πριν κάτι χρόνια στη Nintendo για το Nintendo DS, προσθέσανε και την επιλογή να εκτοξεύεις ζαρζαβατικά στους αντιπάλους εκτός των άλλων. Ε'ίναι επίσης σημαντικό διότι ήταν το πρώτο παιχνίδι Μάριο (αν όχι το μοναδικό) που έδειξε ότι το πράγμα μπορεί να ξεφύγει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολύ, αν το θελήσουν οι δημιουργοί, χωρίς όμως να χάσει τις βάσεις του.

HIGHLIGHTS: Όλο είναι ένα highlight. Θα έλεγα πάντως ότι μεγάλο highlight είναι από μόνος του ο βατραχομούρης κοιλαράς-τελικός αντίπαλος Wart (den exei Koopa edw, kardia mou), ο οποίος, έκπληξη, εμφανίζεται ΚΑΙ στο Link's Awakening με την Ιαπωνική του ονομασία ("Mamu") και μαθαίνει στον Link το "Mamu's Mambo" τραγούδι (νομίζω...παίζει να κάνω και λάθος στο όνομα του τραγουδιού...). Επίσης το ότι το παιχνίδι βασίζεται σε έναν παλαιότερο και παντελώς άγνωστο τίτλο, το "Doki Doki Panic", όπου έχουν αλλάξει απλώς τα γραφικά και οι χαρακτήρες- στο Doki Doki Panic είχαμε μια αραβική περιπέτεια με ανάλογους παίκτες. Highlight εγώ θεωρώ επίσης το πόσο αστεία είναι εκείνα τα παγωνοειδή-στρουθοκαμηλέ πτηνά στην 5η πίστα κοντά όταν τα σηκώνεις στον αέρα, highlight θεωρώ και το μεγάλο εκείνο κεφάλι αετού που σε καταπίνει όταν το αφυπνίσεις για να τελειώσει το level (ΣΠΟΪΛΕΡ, ΣΠΟΪΛΕΡ ΑΧΕΝΤ) και το γεγονός ότι στη τελευταία πίστα σου επιτείθεται κι αυτό απ το πουθενά και του γαμάς τα πρέκια- όχι παίζουμε να ουμ.