Super Mario Bros Afierwma part 1

Το ποιος είναι ο Σούπερ Μάριος σαφώς και δε χρειάζεστε εμένα να σας το υποδείξω. Και αυτό αυτόματα υποδηλώνει και την μέγιστη επιτυχία της Nintendo, όχι μόνο στο να πιάσει την καλή και να θέσει γερά θεμέλια ως μια παντοδύναμη και αξιοσέβαστη απ'όλους οικονομική μονάδα στο χώρο της ηλεκτρονικής (και μη) ψυχαγωγίας, αλλά και να δημιουργήσει ένα έμβλημα, έναν χαρακτήρα πρότυπο για τα video games και υγρό όνειρο πολλών κορασίδων ανά την Υμφήλιο...Καλά, σαφώς και τα παραλέω, αλλά σημασία δεν έχει αυτό: σημασία έχει ότι προσφάτως ξεθάψαμε με ένα καλό φίλο το NES και ξεσκιστήκαμε στο να τερματίσουμε όλα τα Mario Bros- και τα 3! Οπότε μεταξύ Αυγουστιάτικου πρωινού (σχεδόν) και βιντεοπαιχνιδικής καύλας, ιδού ένα short αφιερωματάκι στον πιο cool ιταλοπρεπή υδραυλικό του κόσμου.

*Το "αφιέρωμα" χωρίζεται σε 3 μέρη για να μην έχω ψευδολογοτεχνικούς καταρράκτες στη σελίδα και σας κουράσω εσάς, κουράσω και μένα που θα τσεκάρω μετά.



Από εδώ ξεκίνησαν όλα...Ή μάλλον, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους- ο Mario εμφανίστηκε πρώτη φορά στο platform Donkey Kong αρχές δεκαετίας 80, ονομαζόμενος απλά "Mr Videogame" (στην Ιαπωνία τουλάχιστον) και προσπαθώντας να σώσει την τότε ερωμένη του (δε θυμάμαι καν αν είχε όνομα) από τις χερούκλες του καυλωμένου γιγάντιου πίθηκου- μετά έγινε και η αλλαγή, ο Mario έγινε ο κακός κυνηγός που κρατούσε όμηρο τον μπαμπά Donkey και ο γιος του (του Donkey, ε) έπρεπε να τον σώσει, αλλά αυτό είν άλλη ιστορία. 1985 λοιπόν, και ο πρώτος αυτούσιος τίτλος Super Mario Bros μπήκε μπρος. Χειριζόμενος τον Mario ή τον αδερφό του, τον Luigi (πάντα δήλωνα Luigi-κός παρεπιπτόντως), των οποίων η μόνη διαφορά στο gameplay ήταν ότι ο ένας ήταν κόκκινος και ο άλλος πράσινος (τι περιμένατε, αρχές δεκαετίας 80 γαρ...), με σκοπό να απελευθερώσει την πριγκήπισσα Toadstool (ή Peach αν προτιμάτε) από τον φοβερό και τρομερό βασιλιά Koopa, ο παίχτης έπρεπε να περάσει μια σειρά "κόσμων" και να διασχίσει φαράγγια και ωκεανούς και να αντιμετωπίσει ορδές από μαστουρωμένες χελώνες, τσαμπουκαλίδικα μανιτάρια και ό,τι άλλο έχετε ευχαρίστηση.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ: Σαφέστατα επειδή εδώ παρουσιάζεται πρώτη φορά το ανώμαλο concept της σειράς- άκου δω, κοντόχοντρος υδραυλικός που καταναλώνει μανιτάρια και μεγαλώνει. Και μη βιαστείτε να στείλετε στο πυρ το εξώτερο μεμιάς φήμες που θέλουν τη σειρά να ναι σταλινική προπαγάνδα- ψάξτου λίγου, που λένε στη Λάρσα. "Λεπτομέρειες" του στυλ "Επηρρέασε όλα τα platform games από κει μετά" επίσης ισχύουν.

HIGHLIGHTS: Το κατέβασμα της σημαίας στο κοντάρι πριν μπείτε σε κάθε κάστρο-checkpoint, η άτσαλη εμφάνιση του βασιλιά Koopa που ναι σα γαμώ το κώλο του με κέρατο στη μέση, ο απελπιστικά εκνευριστικός Toad που σε κάθε level, στο τέλος, σας πληροφορούσε ότι "Η πριγκήπισσα δεν είναι εδώ!" (πάνε και γαμήσου). Επίσης το πώς σήμερα μοιάζει απολύτως μινιμαλιστικό ενώ τότε ήταν κάτι πρωτόγνωρο, αλλά ταυτόχρονα σαγηνεύει για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Η μουσική του Koji Kondo επίσης με τα waltz της (που τόσο γαμάτα διασκέυαζαν live οι λατρεμένοι Mr Bungle)