Αντεργουότερ Αυτόματο 1

"Σε βαφτίζω με το αίμα μου
σε βαφτίζω με την ψυχή μου την ίδια
Και σε ξαναβαφτίζω για να είσαι ίδιος με εμένα.
Ό,τι πολυτιμότερο έχω- σε εσένα το δίνω απλόχερα
Καταστροφέα μου, Δάσκαλέ μου, Δειλέ, Προδότη, Ήρωα
Πάρε ό,τι έμεινε μέσα στο στήθος μου
Μόνο σκόνη και ξερόχορτα
Πάρε το σώμα μου, τον Πύργο των Ηδονών
Άνοιξε τρύπες, παίξε μουσική μέσα απ αυτό
Και δείξε μου το δρόμο για το Ένα."

Προσευχή προερχόμενη από τις "Τελετές Θαλάσσης", όπως τις αποκαλούμε κρυφά με τον Σωτήρη και είναι κάτι σαν εξομοίωση πνευματικής διαύγειας υιοθετώντας "ρόλους" κάτω από την επιφάνεια του νερού- με το μυαλό να προσπαθεί να αιωρείται ακόμα πιο πέρα και το υποκείμενο να συλλέγει τις σκέψεις που αυτό φέρνει από τα ταξίδια του. Τα πράγματα είναι ακόμα σε δοκιμαστικό στάδιο, η όλη δυσκολία έγκειται δε στο ότι πρέπει να υπάρξει πλήρης ταύτιση του υποκειμένου της τελετής με τον άγιο ρόλο που επιλέγει να ενσαρκώσει, πράγμα δύσκολο σε παραλίες με κόσμο, ρακετομπαλοεκσφενδονιστές και κωλόπαιδα που γκαρίζουν.