κουικ

Μάλλον χτες μου πανε οτι μπορώ να βάλω φωτιά στο κόσμο όλο. Άψυχο καμίνι, σκατά που ζέχνουν, να περπατάω πάνω από τσουρουφλισμένα κωλαράκια και να γαμάω ό,τι έχει μείνει στρογγυλό και με τρύπα. Μάλλον. Διότι σήμερα το ξέχασα. Έχω την υποψία ότι μου πανε αυτό. Δηλαδή, κάτι που προσεγγίζει αυτό. "Μπορείς να βάλεις φωτιά στον κόσμο όλο αν γουστάς". Κάπως έτσι. Ή, "Μπορείς να βάλεις φωτιά στον δρόμο"; Δε ξέρω. Μπας και ήτανε, "Μπορείς να κάνεις βουτιά στον κώλο"; Σε ποιο κώλο να κάνω βουτιά;

Η εξίσωστη της αυτοεκτίμησής μας με την ανάγκη μας για αυτοεπιβεβαίωση: Πώς μια πράξη που στοχεύει σε απόδοση ευσήμων και κοπλιμάν, γενικότερα, κάτι συλλογικής υφής (μια φωτιά στον κόσμο όλο μας αφορά όλους), μετατρέπεται σε πρόταση κωλομπαρίσματος, κάτι σαφώς προσωπικό (διότι το αν γαμήσω απ τον κώλο τον τύπο που το πρότεινε, ευτυχώς, δεν αφορά κανέναν άλλο πέραν των δυο μας).