Φ =2

Μια εμποροπανήγυρη πανέμορφη.
Η ατμόσφαιρα είναι υπέροχη. Παλιές και νέες φάτσες.
Υγραέριο Ιεροσολύμων, λαμπάδες και μικροαστοί
Αθηναίοι που κάνουν τα δρομάκια να μοιάζουν λεοφόροι
Και η πανέμορφη κοπελιά που εμφανίζεται μια στο τόσο στις γιορτές
να με κάνει να αισθάνομαι σχολιαρόπαιδο
και να ζητιανεύω ψίχουλα προσοχής στρίβοντας τσιγάρα
και καπνίζοντάς τα "μόρτικα" μιλώνταςμε γνωστούς απέναντί της
δήθεν ότι τους προσέχω.
Μάτσα μούτσα, καλά να μας μπει ο νέος Πάσχας,
στρατιές από έντερα σε υγρή μορφή στο πιάτο μου,
αν μπορούσα θα τρωγα και τους συγγενείς μου
και θα βαζα ταμπέλα στον εμετό, στη συνέχεια, από το φούσκωμα στομάχου:
"Η αχαρτογράφητες στέπες της φατρίας μου, μέρος 1ο"
Δυο-τρεις μπύρες στην εκκλησία, μετά από ώρες, το πρωί
με καλούς φίλους, όταν όλα σε ευλογούσαν με την σιωπή τους,
και τώρα, να, 6 τα χαράματα, κόκκορες που πάνε πίσω μια-δυο ώρες
κι εγώ να γράφω για τα κρέατα,
την ημίθεη παρουσία που ποτέ δε θα γαμήσω
(επειδή, με όλη την ειλικρίνεια, είναι πέραν της κλάσεώς μου)
άδεια κουτάκια
και μια πίπα που ακόμα περιμένω να λάβω.

Το τσουρέκι πέθανε,
σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας
και αναστήθηκε φρέσκο και φέτος
να φάμε το σώμα του
και να το ζουλήξουμε
μέχρι να πιούμε τα υγρά του
Καυλωμένη θρησκεία, για ευνούχους του μυαλού.
Τον θάψαμε ξανά και φέτο.
Ας είναι ελαφρύ το καστανόχωμα που τον ταϊσαμε.