Προσπάθησα όμως

Λίγο αλκοόλ και ένα φτηνό τσιγάρο
καθώς και λιγοστό φως μέσα από τζάμι
και ένα τασάκι να βήχει στάχτη σα φυματικός
έκαναν αυτή την ιστορία να ξεκινήσει
με την προϋπόθεση ότι
θα περιγράφει
γερο-ναυτικούς που πλέουν
σε καρυδότσουφλα
ψάχνοντας νησίδες που δεν
έχει κεντήσει
κανείς χάρτης ως τώρα
και σιγοκαίνε αγριόχορτα
προς τιμή της Αφροδίτης της Πελαγίας
για τον ανοιξιάτικο ουρανό
που τους δώρισε

η ιστορία όμως βαριέται
στα μισά της
γέννησής της
καταβροχθίζει ένα κομμάτι της

και μένει πλέον
μόνο ένας ωκεανός
και ένας Αιώνια Πνιγμένος
και οι σκέψεις του
που θυμίζουν
διακόπτη να ανοιγοκλείνει
μη γνωρίζοντας όντας ο ίδιος
γιατί κατέχει
αυτό το τίτλο
και πώς κατέληξε
σε αυτή τη θέση

τα δάχτυλα του γραφιά
αρνούνται να συνεχίσουν
να εξυπηρετούν
τους καφκικούς σκοπούς
της ανάγκης αυτής για γράψιμο
και επιβάλλουν στο χαρτί
να φανερώσει λεπτομέρειες
για τη μοίρα ενός φτωχομπινέ
γύρω στο 4015 μ.Κ
((μετά-Καταστροφής))
που μπεκροπίνει όλη μέρα
παρέα με ανδροειδή-βιαστές
και βιονικά σκυλιά
με τσιπάκια ομιλίας
σε καζίνα της ερήμο
επισκέπτεται βιο-πουτάνες
που πετάγονται δέκα-δέκα
από πολύχρωμους τσιμεντολωτούς
και στο τέλος
οι μετα-μπάτσοι
τον μπερδεύουν για
τη μετενσάρκωση του Πινέλλι
και τον ξαναεκπαραθυρώνουν
αυτή τη φορά
απ' τον 635ο όροφο
του Ανώτατου Ινστιτούτου Ανακρίσεων
((Α.Ι.Α))

τα δάχτυλα κουράζονται
ο γραφιάς ακουμπάει στο τραπέζι το στυλό
και μέχρι να τελειώσει
μια γερή ρουφηξιά μπύρας

βλέπει στις γραμμές του τετραδίου
να υφαίνεται ένα ψευδο-ποίημα
για μια γκόμενα
θύμα βιασμού όταν ήταν 10 χρονών
που στα 20 της
νέα και ποθητή, δροσερή,
κάνει ποδηλατότσαρκα
μέσα στις ερημιές
της νυχτιάς
και μέσα απ' τα αμπέλια
συναντά μια αλεπού
που με φωνή μητρική
την προσκαλεί να περπατήσει μαζί της
-όπως και κάνει-
και συναντά παράλληλες διαστάσεις
περσόνες-που-δεν-είναι-περσόνες
-παρά μόνο ιδέες-
μαζί με πλάσματα του Τότε
και ιερείς θρησκειών που ποτέ δεν υπήρξαν

ο γραφιάς σκίζει γρήγορα τη σελίδα
πριν προλάβει ο ιστός αυτός από λέξεις
να απλωθεί περαιτέρω,
αποφασίζει να επέμβει δραστικά

φέρνει στο μυαλό του
μια ιστορία που'χε ακούσει
για ένα ορεινό χωριό
που δε συνέβαινε ποτέ τίποτα
και έναν απογοητευμένο πρώην
λογιστή
που τον παραιτήσανε με το ζόρι
και μετακομίζει εκεί
-τον αγώνα του δηλαδή το τραγέλαφο
για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων
το πώς κινδυνεύει κιόλας
κάποια στιγμή
να χάσει το ένα του χέρι
μια και τον κατηγόρησαν
((επιτηδευμένα, άδικα))
ότι πήγε να δηλητηριάσει
τον μεγαλο καφετί αρκούδο-προστάτη
της περιοχής

πριν όμως ο γραφιάς
αρχίσει να καταγράφει το οτιδήποτε
τελειώνει το μελάνι
μέχρι να ζητήσει λοιπόν

απ' τη σερβιτόρα
με το πρόσωπο σκύλου
και τα υπέροχα, σεξουαλικά πόδια
μια αλλαξιά στυλό
παρατηρεί ότι
πλέον, για κάποιο ανεξήγητο λόγο
η προηγούμενη ιστορία
μοιάζει ήδη νεκρή
κενή,στείρα
και πλέον
φαντασιώνεται πώς
θα μπορούσε να βάλει σε σειρά τις λέξεις
για να αποθανατίσει
τους άθλους ενός
Ερημίτη Καθ' Ανάγκην
σε ένα παράλληλο σύμπαν
όπου κάθε αντικείμενο
έχει ομιλία, σκέψη, ψυχή
και επίσης κάθε αντικείμενο
από μια πέτρα ως μια κίνηση
λειτουργεί σαΠύλη
προς το Κόσμο των Παροιμιών
και των
Επαναλαμβανόμενων Φράσεων

"Γαμώ το γερο-διάλο"
αναφωνεί ο γραφιάς
αρκετά περπατημένος
για να αναγνωρίσει
ότι αυτέςοι σκέψεις
δεν ήταν δικές του
αποφάσει τότε να κάνει διάλειμμα
ηρέμησε, ήπιε κι άλλη μπύρα
άναψε πολλά τσιγάρα μαζί
μα η μοναξιά του μαγαζιού
απαιτούσε να συνεχίσει να γράφει
για το απλό
το τι είδε
τώρα, πριν και μετά
στο μαγαζάκι αυτό,
για συνομήλικους
που ξιπασμένα του λέγανε
να "κάνει κράτει",
για μολυντήρια
που τρέχανε κάτω απ'το τραπέζι
για μισοτελειωμένα
σεξουαλικά παίγνια
με 15χρονες κορασίδες
για σουρωμένα μπαρμπάδια
που διηγούνται
ιστορίες απ' τη νιότη τους
στα νοσοκομεία
για την ίδια του
την ενοχή
του να μην έχει
σταθερό, ατσάλινο λόγο
και ρέουσα αντίληψη

ήρθε η ηρεμία
μα και αυτές οι διηγήσεις ακόμα
σβήστηκαν
σα σημάδια στην άμμο απ' την αλμύρα
η ιστορία
αποφάσισε να κοιμηθεί
χειμερία νάρκη αιώνων
και ο γραφιάς
αποφάσισε να πιει λίγο ακόμα
να καπνίσει λίγο ακόμα
και να περιμένει
την αυγή